Του Θ. Παπαδόπουλου
Τα χρόνια περνάνε, η οικονομική κρίση είναι εδώ και η Ελλάδα αποτελεί το χειρότερο παράδειγμα αντιμετώπισης μιας κατάστασης η οποία είναι κατά βάση πολιτική.
Το ελληνικό δημόσιο χρέος λόγω λανθασμένων πολιτικών έφτασε τη χώρα στη χρεοκοπία και σήμερα λόγω επίσης λανθασμένων πολιτικών η Ελλάδα είναι η χώρα που δεν έχει βγει από τα μνημόνια παρά το γεγονός ότι εφαρμόστηκαν πολύ περισσότερα μέτρα εδώ, και πολύ περισσότερος χρόνος καταναλώθηκε για την αντιμετώπιση της κρίσης.
Όμως σε αντίθεση με τις άλλες χώρες οι οποίες βρέθηκαν σε ανάλογη κατάσταση, η Ελλάδα ήταν αυτή που πρωτοτύπησε, αμφισβήτησε την ανάγκη της δημιουργίας προγράμματος διάσωσης, και «έχτισε» καριέρες στο τόσο ουτοπικό και μακρινό σήμερα δίπολο «μνημόνιο – αντιμνημόνιο».
Στην αρχή ο Αντώνης Σαμαράς έκανε τα «Ζάππειά» του κόντρα στον Γ. Παπανδρέου έχοντας κατά νου ότι η συνταγή του είναι αυτή που θα εξαφανίσει την κρίση και τα μνημόνια, για να προσγειωθεί σκληρά στην πραγματικότητα και να κυβερνήσει εφαρμόζοντας τις πολιτικές που επέβαλλαν οι εταίροι – δανειστές μας.
Μετά ακολούθησε ο Αλέξης Τσίπρας, ο οποίος πραγματικά το «τερμάτισε» υποσχόμενος τα πάντα στους πάντες, «πολεμώντας» τους Αμερικάνους, τους Γερμανούς, τους δανειστές, το κατεστημένο, τη διαπλοκή, τα συμφέροντα, τα κανάλια, τον Σέτουλα, τον Μέτουλα και τον Γιάννη τον αβάντα. Όλους τους «πολέμησε» ο Τσίπρας με στρατηγό τον Γιάνη με το ένα «ν» και τα ωραία πουκάμισα για να φτάσει να κάνει δημοψήφισμα με ένα ερώτημα που δεν ήταν ερώτημα αλλά ντρίμπλα, για να πάρει μια απάντηση που θεωρητικά ήθελε και τελικά δεν ήθελε. Αυτά φυσικά όλα τα πληρώνουμε όλοι μας σήμερα, και αυτά που ο Κώστας Καραμανλής άφησε να γίνουν και όσα οι επόμενοι απέτυχαν να μαζέψουν. Εδώ βέβαια υπάρχει και το κρίσιμο μέγεθος που λέγεται «κυρίαρχος ελληνικός λαός». Ο λαός με την ψήφο του διαμορφώνει τις εξελίξεις και χαράσσει την ιστορία. Έτσι έβγαλε τον ΓΑΠ πρωθυπουργό με 43,92% κι ύστερα από λίγα χρόνια έστειλε σε μονοψήφιο ποσοστό το ΠΑΣΟΚ. Έτσι έστειλε τον Σαμαρά σπίτι του και έφερε τον Τσίπρα στο Μαξίμου, ο οποίος έπιασε τον παλμό και με το επικοινωνιακό του χάρισμα κατάφερε να τονώσει το καταρρακωμένο ηθικό του Έλληνα ο οποίος άλλο που δεν ήθελε από το να αντισταθεί κόντρα σε όλους τους «κακούς» του πλανήτη οι οποίοι ευθύνονται για την κατάστασή του.
Λες και δεν ευθύνεται ο ίδιος που θέλει να ψηφίζει πάντα αυτόν που θα πλειοδοτήσει στην προεκλογική περίοδο, αυτόν που του υπόσχεται την εύκολη λύση, αυτόν που θα κάνει το θαύμα της Κανά και με έναν θεϊκό τρόπο θα μετατρέψει το νερό σε κρασί.
ΥΓ. Και φυσικά ούτε λόγος για ευθύνες, πάντα οι άλλοι φταίνε…
