Του Θεόδωρου Παπαδόπουλου
Ούτε στα εθνικά θέματα δεν μπορούν να συνεννοηθούν; Άλλη μια φορά ο ελληνικός λαός παρακολούθησε σε ζωντανή μετάδοση μια κοινοβουλευτική «μάχη» για την ψήφο εμπιστοσύνης της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ και «απόλαυσε» ατάκες, εξυπνάδες και χοντράδες.
Από επιχειρήματα άλλο τίποτε οι ηγέτες αυτής της δύσμοιρης χώρας και την ίδια ώρα ο λαός που έχει τους πολιτικούς που του αξίζουν διαγωνίζεται στα social media να πείσει τους υπόλοιπους, ότι ο δικός του αρχηγός είναι ο καλύτερος, ότι «τάπωσε» τον αντίπαλο και άλλες τέτοιες γελοιότητες.
Βέβαια, τι να περιμένει κανείς στη χώρα που την ώρα της χρεοκοπίας δεν μπορούσε να τηρήσει μια ενιαία και εθνική γραμμή απέναντι στον κυκεώνα των προβλημάτων που έφερε η οικονομική κρίση, στη χώρα που έκανε δημοψήφισμα για το αν «Πρέπει να γίνει αποδεκτό το σχέδιο συμφωνίας, το οποίο κατέθεσαν η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο στο Eurogroup της 25.06.2015 και αποτελείται από δύο μέρη, τα οποία συγκροτούν την ενιαία πρότασή τους;
Το πρώτο έγγραφο τιτλοφορείται «Reforms for the completion of the Current Program and Beyond» («Μεταρρυθμίσεις για την ολοκλήρωση του τρέχοντος προγράμματος και πέραν αυτού») και το δεύτερο «Preliminary Debt sustainability analysis» («Προκαταρκτική ανάλυση βιωσιμότητας χρέους»)». Ακόμα και στο δημοψήφισμα παρελκυστικό ήταν το ερώτημα και παρελκυστικά το «όχι» έγινε «ναι». Αυτό λοιπόν το πολιτικό σύστημα συνεχίζει να καθοδηγεί τη χώρα και τώρα έχουμε μπροστά μας ένα κρίσιμο εθνικό θέμα, την επικύρωση της Συμφωνίας των Πρεσπών.
Εκεί λοιπόν που θα έπρεπε να υπάρχει η μεγαλύτερη δυνατή συναίνεση και σύμπνοια, η Βουλή είναι χωρισμένη και το κλίμα εμφυλιοπολεμικό. Την ώρα που κρίνονται για τις επόμενες γενιές οι όροι καλής γειτονίας, εντός της Βουλής οι καταγγελίες για ανταλλάγματα και συναλλαγές δίνουν και παίρνουν. Αυτό φυσικά έγινε καθώς άλλη μια φορά ένα κόμμα, ο ΣΥΡΙΖΑ στην προκειμένη περίπτωση θέλησε να έχει τα μεγαλύτερα δυνατά οφέλη από τη συγκεκριμένη συμφωνία και δεν μέτρησε το θέμα ως εθνικό, άλλα ως πολιτικό, με στόχευση την εσωτερική πολιτική σκηνή. Όφειλε ο Αλέξης Τσίπρας να είχε αναζητήσει, πριν ανοίξει το συγκεκριμένο θέμα, τη μέγιστη δυνατή συναίνεση, ώστε να μην βρεθεί ολόκληρη η χώρα αντιμέτωπη με μια συμφωνία την οποία αποδοκιμάζει το μεγαλύτερο μέρος των πολιτών.
Όμως, όταν ακόμα και σε αυτά τα θέματα, τα μεγάλα εθνικά ζητήματα της χώρας, οι όροι αντιπαράθεσης είναι οπαδικοί και ο λαϊκισμός ξεπερνά κάθε προηγούμενο, δεν μπορεί να έχει μέλλον αυτή η χώρα. Όπως έφτασε στα χαμηλά, έτσι θα ξαναφτάσει, γιατί ακολουθεί την ίδια συνταγή, χωρίς να θέλει να μάθει από τα λάθη της. Κρίμα…
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Politik την Παρασκευή 18 Ιανουαρίου 2019
