Του Θεόδωρου Παπαδόπουλου
Ότι είμαστε μια χώρα στην οποία, σύμφωνα με τον Γ. Βλάχο, «ανθεί η φαιδρά πορτοκαλέα» είναι γνωστό, όπως γνωστό είναι ότι οι συγκεκριμένοι σατυρικοί στίχοι, αν και γράφτηκαν περί το 1900 εντούτοις παραμένουν επίκαιροι ακόμα και σήμερα.
Πως άλλωστε να χαρακτηρίσουμε το ελληνικό κοινοβούλιο σήμερα, όταν ακούμε ότι «ήπια μια γκαζόζα και έπρεπε μετά να πάω στην τουαλέτα» και πόσα άλλα παρόμοια εξίσου κωμικοτραγικά;
Πολλές φορές έχει γραφτεί ότι η χώρα μας βιώσε μια κρίση η οποία κατά βάση ήταν θεσμική και κοινωνική, έχοντας ως αποτέλεσμα την οικονομική κρίση. Θα μπορούσαμε να προσθέσουμε στα παραπάνω και το έλλειμα παιδείας το οποίο καταγράφεται, όχι τόσο σε επίπεδο πτυχίων, για τα οποία ο Έλληνας γονιός είναι ικανός και νηστικός να μείνει προκειμένου το παιδί του να πάρει ένα «χαρτί», άλλα σε επίπεδο συμπεριφοράς του ατόμου εντός του κοινωνικού συνόλου.
Όταν στην Ελλάδα του 2019 βλέπουμε ακόμα ανθρώπους να πετάνε τα σκουπίδια τους όπου τους βολέψει, όταν βλέπουμε ανθρώπους να μην σέβονται τους πεζούς, να παρκάρουν σε ράμπες που προορίζονται για την διευκόλυνση των ανθρώπων με κινητικά προβλήματα και πόσα άλλα, τότε ναι, έχουμε πρόβλημα βαθύτερο από το οικονομικό.
Αυτή η εικόνα έχει φτάσει και στο ελληνικό κοινοβούλιο, το οποίο με την αναδιάταξη που έφεραν τα μνημόνια στο πολιτικό σκηνικό, φιλοξενεί πλέον -κυρίως χάρη στον ΣΥΡΙΖΑ- πολλά νέα πρόσωπα. Αυτή η πραγματικότητα είναι μια ευκαιρία να αλλάξει ο «αέρας» στη Βουλή και να δούμε κάτι καλύτερο, καθώς έχουμε βαρεθεί να βλέπουμε να παραδίδονται οι έδρες στα παιδιά, τα ανήψια και τα παραπαίδια του κάθε «δεινόσαυρου» βουλευτή. Όμως εκεί ακριβώς βρίσκεται η ευθύνη του πολίτη. Να κάνει, δηλαδή, τις κατάλληλες επιλογές και να μην μειώνει τον ίδιο του τον εαυτό. Γιατί όταν ένας βουλευτής ευτελίζει το κοινοβούλιο ή τις διαδικασίες του, δεν ευτελίζει μόνο τον εαυτό του, άλλα εξευτελίζει και όλους αυτούς που τον επιλέξανε. Λίγη σοβαρότητα κύριοι δεν βλάπτει…
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Politik την Παρασκευή 01 Φεβρουαρίου 2019
