Εδώ και αρκετό καιρό έχει ξεκινήσει μια παγκόσμια άτυπη προσπάθεια για περιορισμό των τροφοχιλιομέτρων, καθώς φαίνεται πως σε αρκετές περιπτώσεις όσο μεγαλύτερη είναι η απόσταση τόσο μεγαλύτερη είναι η περιβαλλοντική επιβάρυνση.
Πιο ξακουστή πρωτοβουλία είναι η «δίαιτα των 100 μιλίων»: εστιατόρια, ξενοδοχεία αλλά και μεμονωμένα νοικοκυριά προσπαθούν και καταφέρνουν να χρησιμοποιούν προϊόντα που παράγονται σε ακτίνα 100 μιλίων.
Για εμάς που ζούμε στην Ελλάδα, εάν θέλουμε να μειώσουμε τα σχετιζόμενα με τη διατροφή μας τροφοχιλιόμετρα, οι βασικές συμβουλές είναι δύο: Προτιμάμε λαχανικά και φρούτα εποχής. Προτιμάμε τα τοπικά προϊόντα.
Εσείς πόσα… τροφοχιλιόμετρα γράφετε;
Όσο πιο κοντά παράγεται ένα τρόφιμο που καταναλώνουμε, τόσο λιγότερο επιβαρύνει το περιβάλλον, αλλά είναι και το ίδιο επιβαρυμένο με λιγότερες δυνητικά βλαβερές ουσίες, επισημαίνουν οι ειδικοί μιλώντας για τα τροφοχιλιόμετρα.
Τι είναι τροφοχιλιόμετρα;
Όπως διαβάζουμε στην ιστοσελίδα της WWF, πρόκειται για την απόσταση την οποία διανύουν τα τρόφιμα από τον τόπο παραγωγής τους μέχρι το σημείο της τελικής κατανάλωσης τους. Σε αυτή συμπεριλαμβάνονται οι μεταφορές των τροφίμων ανάμεσα στα διάφορα στάδια του κύκλου ζωής τους, δηλαδή από το σημείο παραγωγής στην επεξεργασία και στο τελικό σημείο λιανικής πώλησης.
Τι γίνεται στην Ελλάδα;
Ζώντας σε μια χώρα σαν την Ελλάδα, με πλούσια παραγωγή σε φρούτα και λαχανικά, η συμβουλή για να μειώσουμε τα τροφοχιλιόμετρα στη διατροφή μας είναι να προτιμάμε τοπικά προϊόντα και λαχανικά και φρούτα εποχής.
Κέρδος σε όλα τα επίπεδα
Εκτός από τη μείωση των τροφοχιλιομέτρων και τη συμβολή μας στην προστασία του περιβάλλοντος, μια διατροφή που κινείται σε αυτούς τους δύο βασικούς άξονες είναι επίσης θετική για την τοπική οικονομία, καθώς έτσι υποστηρίζονται οι τοπικοί παραγωγοί, κάτι ιδιαίτερα σημαντικό αυτή την εποχή της οικονομικής και ιατρικής κρίσης.
Α.Π.
