«Κι αν δε το κατάλαβες, τούτοι οι στίχοι φωνάζουν πως βρίσκομαι εδώ από τύχη»: Μαθητές και μαθήτριες τραγούδησαν έξω από το ΑΤ των Αγίων Αναργύρων στέλνοντας το μήνυμα «καμία μόνη» για όλα τα θύματα έμφυλης βίας.
Ανατριχιαστικές στιγμές εκτυλίχθηκαν προχθές έξω από το Α.Τ. Αγίων Αναργύρων, όπου μαθητές του Μουσικού Σχολείου Ιλίου διαμαρτυρήθηκαν για τη δολοφονία της 28χρονης Κυριακής.
Οι μαθητές κρατούσαν πανό με το σύνθημα «το περιπολικό δεν είναι ταξί. Καμία μόνη» και έχοντας βάψει κόκκινες τις παλάμες τους, τραγούδησαν το «Τραγουδάμε δίχως Φόβο» μια ελληνική απόδοση του «Canción sin Miedo».
Στη συνέχεια, προχώρησαν σε καθιστική διαμαρτυρία, ζητώντας να αποδοθούν ευθύνες, ενώ τραγούδησαν και το «Πώς να σωπάσω» του Νίκου Ξυλούρη.
Οι στίχοι του τραγουδιού
Τραγουδάμε Δίχως Φόβο (Canción Sin Miedo)
Να τρέμει το κράτος, να κλείνουν οι δρόμοι
Να τρέμει όποιος χέρι τολμά και σηκώνει
Μας παίρνουν με βία, την ξεγνοιασιά
Μας φύτεψαν φόβο, μα φυτρώσαν φτερά
Και κάθε λεπτό σχεδόν κάθε μέρα
Θρηνούμε μια κόρη αδερφή και μητέρα
Μέσα σε μια νύχτα μας εξαφανίζουν
Συνένοχος είναι όποιος σιωπά, σα μας αφανίζουν
Για εκείνες τις νύχτες που γύριζα μονη
Στη θέα μιας μορφής το αίμα μου να παγώνει
Για ολα τα χέρια που σφίγγουν κλειδιά
Γινόμαστε όλες μαζί μια γροθιά!
Δικαίωμα δεν έχεις στο σώμα μου επάνω,
Δε σου πέφτει λόγος πού πάω και τι κάνω
Δεν είναι αγάπη ο πόνος κι η βία
Όλες απαντάμε, αν αγγίξεις μία
Κι αν δε το κατάλαβες τούτοι οι στίχοι
Φωνάζουν πως βρίσκομαι εδώ από τύχη
Με οργή τραγουδάω, ακούστε με όλοι
Στο σπίτι αν δεν έρθω, κάψτε την πόλη
Με λένε Ανίσα, Καρολάιν και Ελένη
Με σκότωσε το σύστημα που τους ξεπλένει
Είμαι η Τζεβριέ, η Ζάκι, η Μαρία
Νεκταρία, Ανθή, Ζωή, Αδαμαντία
Στο όνομα μου γράψτε νέα, ιστορία
Για εκείνες τις νύχτες που γύριζα μονη
Στη θέα μιας μορφης το αίμα μου να παγώνει
Για όλα τα χέρια που σφίγγουν κλειδια
Γινόμαστε όλες μαζί μια γροθιά!
Δικαίωμα δεν έχεις στο σώμα μου επάνω,
Δε σου πέφτει λόγος πού πάω και τι κάνω
Δεν είναι αγάπη ο πόνος κι η βία
Όλες απαντάμε, αν αγγίξεις μία
