Στις 30 Σεπτεμβρίου 1968, το πιο αιματηρό σιδηροδρομικό δυστύχημα στην ιστορία της Ελλάδας κόστισε τη ζωή σε 34 άτομα και άφησε 125 τραυματίες. Μια υπερφορτωμένη επιβατική αμαξοστοιχία με κατεύθυνση την Αθήνα συγκρούστηκε με ταχύτητα 80 χιλιομέτρων με μια άλλη, επίσης υπερφορτωμένη, που είχε ακινητοποιηθεί περίπου 500 μέτρα πριν το σταθμό Δερβένι στην Κόρινθο. Η σύγκρουση αυτή σημειώθηκε την ώρα που εκατοντάδες χιλιάδες ετεροδημότες είχαν επιστρέψει στις πατρίδες τους για να συμμετάσχουν στο ψευδοδημοψήφισμα της Χούντας.
Καθώς τα λεπτά περνούσαν, οι σιδηροδρομικές αρχές εντόπισαν την αιτία του δυστυχήματος, η οποία σύμφωνα με τις πληροφορίες, σχετίζεται με τη λιποθυμία ενός επιβάτη. Ο μηχανοδηγός ενημερώθηκε ότι στο βαγόνι υπήρχε πρόβλημα και έσβησε ταχύτητα, αλλά δεν είχε αρκετό χρόνο για να αποτρέψει την επερχόμενη σύγκρουση. Σύμφωνα με μάρτυρες, το σκηνικό που ακολούθησε ήταν ναυάγιο πανικού με τους επιβάτες να προσπαθούν να σωθούν μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα.
Η πρόσβαση στις σκηνές του δυστυχήματος ήταν άμεση και οι προσπάθειες διάσωσης κράτησαν πολλές ώρες, με τη βοήθεια στρατού και εθελοντών. Η περιοχή φωτίστηκε από τους προβολείς, αποκαλύπτοντας μια φρικτή εικόνα ανθρώπινων μελών και κατεστραμμένων βαγονιών. Οι κραυγές και τα δάκρυα ήταν παντού, καθώς οι έρευνες για επιζώντες και ευθύνες συνεχίζονταν.
Οι ανακριτικές αρχές ανέφεραν ότι η έλλειψη σήμανσης από το προσωπικό της πρώτης αμαξοστοιχίας πιθανόν να συνέβαλε στη μη προειδοποίηση της δεύτερης. Σύμφωνα με την «ΤΟ ΒΗΜΑ», η καθυστέρηση στην τοποθέτηση σήμανσης είχε τραγικές συνέπειες, που οδήγησαν στον μαζικό θάνατο τόσων ατόμων. Το λόγω αυτού του φρικτού συμβάντος που άλλαξε την αντίληψη για την ασφάλεια στις σιδηροδρομικές μεταφορές στην Ελλάδα παραμένει σημείο αναφοράς.
