Του Γιάννη Συμεωνίδη
Στην τελική ευθεία της μάχης για την περιφέρεια Αττικής εισέρχεται η περιφερειακή παράταξη Οικολογική Συμμαχία για την Περιφέρεια Αττικής, η οποία συγκροτήθηκε στα τέλη Φεβρουαρίου ως μη αρχηγική περιφερειακή παράταξη αδέσμευτων, αλλά ενεργών πολιτών, φορέων και συλλογικοτήτων της οικολογίας, με θεμελιώδη οργανωτική αρχή την ετήσια εναλλαγή των αιρετών της κι όχι τις προσωπικές φιλοδοξίες.
Μέσα από τις εσωτερικές διεργασίες των μελών της, η Οικολογική Συμμαχία- αποτελείται κατά βάση από ανθρώπους που αποχώρησαν πέρυσι από τους Οικολόγους Πράσινους- προχώρησε με γοργά βήματα στην οριστικοποίηση του κανονισμού λειτουργίας της, του εκλογικού προγράμματος και της εκλογής του επικεφαλής– ή υποψήφιου περιφερειάρχη- βάσει αυστηρών κριτηρίων.
Ως επικεφαλής εκλέχθηκε ο αρχιτέκτονας Γιώργος Δημητρίου, ενεργό μέλος του οικολογικού κινήματος εδώ και 35 χρόνια.
Εκλογικός στόχος είναι να εκλέξει περισσότερους από έναν περιφερειακούς συμβούλους.
Σε συνέντευξη Τύπου που παραχώρησε ο κ. Δημητρίου την Τετάρτη, παρουσία των υποψήφιων περιφερειακών συμβούλων Ευάγγελου Σπινθάκη, Βασίλη Ζομπανάκη και Νίκου Τσάμη, έκανε λόγο, μεταξύ άλλων, για την αναγκαιότητα μιας ενεργητικής αντιπολίτευσης που χάρη στην απλή αναλογική θα έχει περισσότερες δυνατότητες την επόμενη τετραετία να επηρεάζει αποφάσεις.
Χαρακτήρισε, επίσης, την περιφέρεια κλειδί της διακυβέρνησης, αρκεί να αποκτήσει περισσότερες αρμοδιότητες από το να διανέμει απλώς χρήμα, ενώ στάθηκε και στην αναγκαιότητα για μια οικολογία που να ξεκινά από τα κάτω και η οποία να εκπροσωπεί κι αυτούς που δεν έχουν φωνή, όπως τα ζώα, τα δένδρα και τα αρχαία μνημεία.
Διττός πολιτικός στόχος
Η Οικολογική Συμμαχία για την Περιφέρεια Αττικής έχει ένα διττό πολιτικό στόχο σε αυτήν τη μάχη.
Ο πρώτος αφορά τη ριζική αναδιατύπωση των πολιτικών της περιφέρειας στην κατεύθυνση της «οικολογικής μετάβασης» σε μία κοινωνία βιώσιμης ευημερίας και την επακόλουθη διαμόρφωση ενός ολοκληρωμένου μοντέλου Περιφερειακής Ενότητας, αυτόνομης, «οικονομικής», αλληλέγγυας, συμμετοχικής, αλλά κι αυτοβιώσιμης.
Ο δεύτερος στόχος σχετίζεται με την προοδευτική αναδιατύπωση της αρχιτεκτονικής της Περιφέρειας στο πεδίο της πολιτικής και λειτουργικής αυτονομίας, αναγκαία για την ανταπόκριση στις απαιτήσεις της «οικολογικής μετάβασης» και των οικονομικών, κοινωνικών και περιβαλλοντικών ιδιαιτεροτήτων της τοπικότητας.
