Καθώς τα αυτοματοποιημένα χαρακτηριστικά γίνονται ολοένα και πιο κοινά στα σύγχρονα αυτοκίνητα, το cruise control μπορεί να μην φαίνεται ως η πιο πρόσφατη καινοτομία. Ωστόσο, η εισαγωγή του αποτέλεσε κομβική στιγμή στην πορεία προς την αυτόνομη οδήγηση. Το cruise control σχεδιάστηκε για να ενισχύει την ασφάλεια και την άνεση των επιβατών, ενώ παράλληλα αυξάνει την απόδοση καυσίμου. Είναι ιδιαίτερα ωφέλιμο σε μακριές διαδρομές στον αυτοκινητόδρομο ή σε λιγότερο πολυσύχναστους δρόμους, καθώς ελαχιστοποιεί την κόπωση του οδηγού και βοηθά στη διατήρηση σταθερής ταχύτητας εντός των νόμιμων ορίων.
Πρόκειται για ένα σύστημα που επιτρέπει στον οδηγό να ρυθμίζει μια σταθερή ταχύτητα. Συνήθως, η ενεργοποίηση του cruise control γίνεται μέσω ενός κουμπιού ή μοχλού που βρίσκεται στο τιμόνι. Μόλις ρυθμιστεί, το σύστημα αναλαμβάνει τον έλεγχο του γκαζιού, διατηρώντας την επιλεγμένη ταχύτητα, μειώνοντας έτσι την κόπωση του οδηγού και επιτρέποντάς του να ξεκουράσει το πόδι του από το γκάζι. Μια ενδεικτική λυχνία υποδεικνύει την ενεργοποίηση του συστήματος, ενώ η απενεργοποίησή του είναι εύκολη, είτε με την πίεση του φρένου είτε με το κουμπί ενεργοποίησης.
Το σύστημα ελέγχου ταχύτητας χρονολογείται από τις αρχές του 20ού αιώνα, με το σύγχρονο cruise control να εφευρίσκεται από τον Αμερικανό μηχανικό Ralph Teetor το 1948. Η ιδέα του προήλθε κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, όταν επιβλήθηκαν εθνικά όρια ταχύτητας για την εξοικονόμηση καυσίμου. Εντυπωσιάστηκε από τη συνήθεια του δικηγόρου του να αλλάζει ταχύτητα ενώ μιλούσε, γεγονός που τον οδήγησε να βρει μια λύση σε αυτή την ακανόνιστη οδηγική συμπεριφορά.
Η εφεύρεσή του όχι μόνο βελτίωσε την οδηγική άνεση, αλλά και την απόδοση καυσίμου και την ασφάλεια. Το 1950, ο Teetor απέκτησε δίπλωμα ευρεσιτεχνίας, θέτοντας τις βάσεις για τα σημερινά συστήματα ελέγχου ταχύτητας. Μέχρι τη δεκαετία του 1970, το cruise control είχε γίνει βασικό χαρακτηριστικό στα οχήματα διαφόρων κατασκευαστών.
Από τις αρχές της δεκαετίας του 1990, οι τεχνολογικές εξελίξεις, ειδικά στον τομέα του LiDAR, του ραντάρ, του σόναρ και των καμερών, βελτίωσαν σημαντικά την ασφάλεια των οχημάτων και τις δυνατότητες πλοήγησής τους. Αυτές οι τεχνολογίες είναι θεμελιώδεις για τα σύγχρονα οχήματα, ιδιαίτερα με την ανάπτυξη των συστημάτων αυτόνομης οδήγησης.
Η συνεργασία μεταξύ των τεχνολογιών LiDAR, ραντάρ και κάμερας εξασφαλίζει ολοκληρωμένη περιβαλλοντική παρακολούθηση, κρίσιμη για την ασφάλεια και την αποτελεσματική λειτουργία των μελλοντικών αυτόνομων συστημάτων. Η τεχνολογία LiDAR χρησιμοποιεί φως λέιζερ για τη δημιουργία τρισδιάστατων χαρτών υψηλής ανάλυσης του περιβάλλοντος, απαραίτητων για λειτουργίες όπως η ανίχνευση εμποδίων, η αναγνώριση οδικών πινακίδων και η αποφυγή συγκρούσεων. Αυτή η λειτουργία συμπληρώνεται από σύγχρονα συστήματα ραντάρ με εκτεταμένη εμβέλεια και βελτιωμένη ανάλυση. Στις σύγχρονες οθόνες των αυτοκινήτων, οι κάμερες παρέχουν οπτικά δεδομένα, υποστηρίζοντας λειτουργίες όπως η διατήρηση λωρίδας κυκλοφορίας, η αναγνώριση σημάτων κυκλοφορίας και η παρακολούθηση του οδηγού.
