Tο Opel Manta φέτος γιορτάζει τα 50ά του γενέθλια.
Η εμβέλεια του Manta εκτείνεται από τη Βαλτική Θάλασσα (Γερμανία) μέχρι την ακτή του Ειρηνικού (Αμερική). Όλα ξεκίνησαν ένα Σάββατο πρωί, το 1969, όπου ο Αμερικανός σχεδιαστής Gallion ο οποίος εργαζόταν στην Opel είχε κανονίσει να συναντηθεί με την ομάδα του Γάλλου ωκεανογράφου και ερευνητή Jacques Cousteau.
«Είχαμε επιλέξει το όνομα Manta» δήλωσε ο Gallion, 51 χρόνια μετά την αποστολή του στο Παρίσι. «Τότε η χρήση ονομάτων ζώων ταίριαζε με το πνεύμα της εποχής. Είχαμε στη διάθεσή μας δέκα ημέρες για να σχεδιάσουμε ένα λογότυπο, αλλά δυσκολευόμασταν να βρούμε το κατάλληλο».
Έτσι, ο Gallion επιβιβάστηκε στο αεροπλάνο και μελέτησε επί ώρες τις φωτογραφίες του Cousteau στη Γαλλική πρωτεύουσα. Μέχρι που τελικά εντόπισε την τέλεια λήψη, ένα γιγάντιο σαλάχι τραβηγμένο από κάτω, με φόντο μία λαμπερή επιφάνεια. Αυτό ήταν. Το Opel Manta είχε βρει την ταυτότητά του και από εκεί και μετά το θρυλικό χρωμιωμένο έμβλημα κοσμούσε τα εμπρός φτερά.
Το θρυλικό όχημα
Το σπορ Manta έκανε το ντεμπούτο του το Σεπτέμβριο του 1970. Ως πλέον κατάλληλη για την περίσταση, η παρουσίαση πραγματοποιήθηκε στο Timmendorfer Strand στην ακτή της Βαλτικής Θάλασσας (Γερμανία). Για την Opel, το Manta ήταν ένα άνοιγμα σε μια νέα αγορά.
Το μοντέλο νέο, κομψό και σπορ κυκλοφόρησε την κατάλληλη εποχή. Την πρώτη πλήρη χρονιά πωλήσεων, η Opel πούλησε 56.200 οχήματα Manta, ενώ παρήγαγε συνολικά 498.553. Το Ascona μοιραζόταν με το Manta την πλατφόρμα, την ανάρτηση και τους κινητήρες. Ο ισχυρότερος κινητήρας του Manta ήταν ο τετρακύλινδρος 1.9 S με 90 ίππους που χρησιμοποιούσε επίσης το Opel Rekord.
Η οικογένεια Manta ξεκίνησε με κινητήρα 1.2λίτρων με τους 60 ίππους το 1972 και το Νοέμβριο της ίδιας χρονιάς ακολούθησε το πλούσια εξοπλισμένο Manta Berlinetta. Ο στάνταρ εξοπλισμός περιλάμβανε σπορ τιμόνι, θερμαινόμενο πίσω παρμπρίζ, προβολείς αλογόνου, ηλεκτρικά μπεκ πλύσης παρμπρίζ και οροφή από βινύλιο.
Οι επόμενες εκδόσεις
Το 1975, το επόμενο Manta έκανε τον ντεμπούτο του με την έκδοση B. Η γερμανική μάρκα διέθετε δύο εκδόσεις. Το coupé με notchback και το 1978 Combi-Coupé CC με hatchback και μεγάλη πίσω πόρτα. Κανένα άλλο μοντέλο δεν παρέμεινε απαράλλαχτο στην αγορά περισσότερο από το Manta B που παρουσιάστηκε το 1975 και μέχρι το 1988, η δεύτερη γενιά Manta πέρασε 557.940 φορές από τη γραμμή συναρμολόγησης.
Όπως και οι προκάτοχοί του, το Manta B μοιραζόταν την πλατφόρμα, την ανάρτηση και τα συστήματα κίνησης με το Ascona. Η γκάμα τετρακύλινδρων κινητήρων περιλάμβανε 14 εκδόσεις με χωρητικότητα 1.2 και 2.4λίτρων σε όλο το διάστημα παραγωγής. Οι ιπποδυνάμεις κυμαίνονταν μεταξύ 55 και 144 ίππων.
Το σπανιότερο και ισχυρότερο Manta B ήταν το 400, και παρουσιάστηκε στο Σαλόνι Αυτοκινήτου της Γενεύης το 1981. Το Manta 400, που πήρε το όνομά του από τις 400 μονάδες οι οποίες ήταν απαραίτητες για έγκριση τύπου Group 4, διέθετε έναν τετρακύλινδρο κινητήρα 2.4L DOHC (με δύο επικεφαλής εκκεντροφόρους) με τετραβάλβιδη τεχνολογία και 144 ίππους.
Οι τελευταίες δύο εκδόσεις του Manta B ήταν το κορυφαίο μοντέλο GSi και το GSi Exclusiv που κατασκευάστηκαν σε μικρό αριθμό αντιτύπων από το βελτιωτικό οίκο Irmscher. Συνολικά, πάνω από ένα εκατομμύριο οχήματα Manta A και B πέρασαν από τη γραμμή συναρμολόγησης και έκαναν το μοντέλο να καταξιωθεί στις συνειδήσεις όλων…
