Του Γιάννη Συμεωνίδη
Στην παραδοχή ότι υπάρχουν διαφωνίες με την Ευρώπη για το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν προχώρησε η Άντρεα Τόμπσον, βοηθός υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ για τον Έλεγχο των Όπλων και τη Διεθνή Ασφάλεια (Under Secretary for Arms Control and International Security), απαντώντας σε σχετική ερώτηση του Politik κατά την ενημέρωση που έγινε σε δημοσιογράφους από όλον τον κόσμο.
Η ίδια υποστήριξε πως η χώρα της συνεχίζει να εργάζεται με τα ευρωπαϊκά κράτη προκειμένου να διαμορφωθεί μια κοινή στάση απέναντι στο Ιράν, παραδεχόμενη όμως ότι υπάρχουν διαφοροποιήσεις σε αρκετά σημεία, αν και σε άλλα υπάρχει ταύτιση απόψεων.
Σε αυτό το πλαίσιο τόνισε πως είναι κορυφαία επιλογή του προέδρου Τραμπ η μη διάδοση των πυρηνικών και βιολογικών όπλων- στοχοποιώντας, πάντως, πέρα από το Ιράν, και τη Ρωσία και Συρία- και προς αυτήν την κατεύθυνση συνεργάζονται το Στέιτ Ντιπάρτμεντ και το Πεντάγωνο.
Από την άλλη, ωστόσο, ευρωπαϊκές χώρες δεν εμφανίζονται διατεθειμένες να θυσιάσουν τις επενδύσεις που έχουν ήδη αρχίσει να κάνουν στο Ιράν προκειμένου να ικανοποιηθούν οι επιθυμίες του προέδρου των ΗΠΑ.
Είναι χαρακτηριστική η περίπτωση της Γαλλίας κι εταιρειών της όπως η πετρελαϊκή Total και η αυτοκινητοβιομηχανία Peugeot οι οποίες έχουν ήδη πατήσει πόδι στο ιρανικό έδαφος.
Η Ουάσιγκτον, πάντως, ναι μεν αναζητά διεθνείς συμμαχίες ωστόσο δεν έχει καταθέσει ακόμα στους υποψήφιους συμμάχους της κάποιο σχέδιο για το πώς θέλει να είναι η συμφωνία με το Ιράν μετά από την απόρριψη από τον κ. Τραμπ της αντίστοιχης που είχε υπογράψει ο προκάτοχός του Μπαράκ Ομπάμα.
“Εξάγει τρομοκρατία”
“Κοιτάμε μπροστά κι όχι πίσω.
Όσον αφορά το Ιράν δεν είναι μόνο το πυρηνικό του οπλοστάσιο που μας απασχολεί.
Αυτή η χώρα εξάγει τρομοκρατία, όπως για παράδειγμα με την εξαγωγή βαλλιστικών πυραύλων.
Συνεχίζουμε τις συζητήσεις με τους εταίρους μας ώστε να καταλήξουμε σε μια κοινή στάση απέναντι στην Τεχεράνη”, υπογραμμίζει η κυρία Τόμπσον, η οποία παρουσιάστηκε στην ενημέρωση των δημοσιογράφων αρκετά κλικ πιο διαλλακτική σε σχέση με τον κ. Τραμπ, η ομιλία του οποίου στη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ ήταν πολεμική, εστιάζοντας όχι μόνο στο Ιράν, αλλά και στη Βενεζουέλα, δίχως να αποκλείει κανενός είδους δράση γι’ αυτά τα δύο κράτη.
