Αυτό το άρθρο είναι ένα προϊόν μυθοπλασίας, αλλά οι ενέργειες και οι πρωτοβουλίες που αποδίδονται στη Λεπέν βασίζονται στη γλώσσα και τις προτάσεις που η ίδια προωθεί, με τη μία ή την άλλη μορφή, από τότε που ανέλαβε την ηγεσία του κόμματος του Εθνικού Μετώπου από τον πατέρα της, το 2010.
Για να φανταστούμε έναν τρόπο με τον οποίο θα μπορούσε να διαδραματιστεί αυτό το σενάριο -και πώς ίσως θα αντιδρούσε η Ευρώπη-, το POLITICO μίλησε με μια σειρά από διπλωμάτες της ΕΕ, νομικούς εμπειρογνώμονες και βοηθούς της Λεπέν, καθώς και με πολιτικούς από άλλες χώρες της ΕΕ, και συγκεκριμένα τη Γερμανία.
Παρόλο που οι λεπτομέρειες της αξιολόγησής τους ποικίλλουν, οι αξιωματούχοι της ΕΕ ευθυγραμμίζονται σε μεγάλο βαθμό με την άποψη του Γερμανού βουλευτή των Πρασίνων, Anton Hofreiter, προέδρου της επιτροπής Ευρωπαϊκών Υποθέσεων της γερμανικής Βουλής Bundestag, ο οποίος περιέγραψε τις συνέπειες μιας νίκης της Λεπέν ως «μοιραίες» για την Ευρώπη. «Θα έθετε σε μαζικό κίνδυνο την ασφάλεια όλων των ανθρώπων στην Ευρώπη και φυσικά θα ήταν τεράστιο πρόβλημα για την οικονομική συνεργασία στην ΕΕ, για θέματα όπως οι μελλοντικές τεχνολογίες, η προστασία του κλίματος ή η εξωτερική πολιτική», ανέφερε ο Hofreiter.
Για τη Λεπέν, η κυριαρχία της Γαλλίας δεν μπορεί να συνυπάρξει με την αρχή της ΕΕ
Ο πρεσβύτερος Λεπέν δεν ασχολήθηκε ποτέ ιδιαίτερα με την ΕΕ, αλλά η κόρη του έχει εμμονή με αυτήν. Μαζί με τη σταυροφορία της ενάντια στον «ισλαμικό φονταμενταλισμό», το μίσος για τις «Βρυξέλλες» και οι «υπαγορεύσεις των γραφειοκρατών της ΕΕ» αποτελούν μόνιμα ζητήματα για αυτήν, τα οποία χρονολογούνται από την πρώτη της προεδρική υποψηφιότητα, το 2012. Στο επίκεντρο είναι η πεποίθησή της ότι η κυριαρχία της Γαλλίας δεν μπορεί να συνυπάρξει με την αρχή της ΕΕ. Πρέπει να την αντικαταστήσει και να την προσπεράσει.
Στις Βρυξέλλες, η πρόεδρος Λεπέν ανακοινώνει ότι ουσιαστικά θα καταργήσει την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, τον εκτελεστικό βραχίονα του μπλοκ, μετατρέποντάς την σε Γραμματεία για τη νομοθεσία που συμφωνήθηκε από το Συμβούλιο των αρχηγών κρατών της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Θα μειώσει αμέσως τη συνεισφορά της Γαλλίας στον προϋπολογισμό της ΕΕ κατά 5 δισεκατομμύρια ευρώ ετησίως. Θα εισαγάγει στο Σύνταγμα την έννοια της εθνικής προτεραιότητας, που ευνοεί τους Γάλλους υπηκόους έναντι των αλλοδαπών για την πρόσβαση σε δημόσια αγαθά και υπηρεσίες. Θα αγνοήσει τη Συνθήκη Σένγκεν που επιτρέπει την ελεύθερη κυκλοφορία αγαθών και ανθρώπων μέσα στο μπλοκ και θα επαναφέρει τους συνοριακούς ελέγχους. Ακόμη, θα ρωτήσει τον γαλλικό λαό μέσω δημοψηφίσματος εάν θέλει το δίκαιο της ΕΕ να παραμείνει ανώτερο από το γαλλικό ή να διεκδικήσει εκ νέου τη νομική του κυριαρχία.
Τέλος, επιφυλάσσει την πιο αιχμηρή πλευρά της για τους δικαστές που κάθονται στο ανώτατο δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ενωσης: «Και σε εσάς, δικαστές που κάθεστε στο Λουξεμβούργο και φαντάζεστε ότι είστε οι κύριοι της Ευρώπης, λέω το εξής: Δεν θα σας αρέσει το πρόγραμμα της προέδρου Λεπέν, αλλά θα καταλήξετε να λυγίσετε στη θέληση του λαού».
«Να σώσουμε ό,τι μπορεί να σωθεί»
Το αν η Λεπέν μπορεί πραγματικά να προωθήσει τις προτάσεις της (οι ειδικοί επί του νόμου θα σπεύσουν να πουν ότι δεν μπορεί) είναι σε μεγάλο βαθμό εκτός θέματος. Η ΕΕ έχει επιβιώσει με ευρωσκεπτικιστικές κυβερνήσεις στο παρελθόν-όπως ο Βίκτορ Όρμπαν της Ουγγαρίας, το Κίνημα 5 Αστέρων της Ιταλίας, το Κόμμα Νόμου και Δικαιοσύνης στην Πολωνία, ακόμα και η Βρετανία πριν από το Brexit-, αλλά ποτέ δεν χρειάστηκε να αντιμετωπίσει μια ολομέτωπη επίθεση από μια χώρα με το μέγεθος και το βάρος της Γαλλίας.
Στην αίθουσα επικρατεί πανικός, καθώς οι υποστηρικτές της Λεπέν, συγκεντρωμένοι στην πρώτη σειρά, τραγουδούν μελωδικά «Marine, présidente», ξεχνώντας μέσα στον ενθουσιασμό τους ότι είναι ήδη πρόεδρος.
Όμως, οι διπλωμάτες και οι δημοσιογράφοι που συγκεντρώθηκαν για να παρακολουθήσουν αυτή τη στιγμή έχουν μείνει άφωνοι.
Ένας παλιός γνώριμος των Βρυξελλών μιλάει, γελώντας, σε έναν διπλωμάτη: «Κάποια προσφορά ειρήνης… Μοιάζει περισσότερο με τον στρατηγό MacArthur να διαβάζει τους όρους παράδοσης στο USS Missouri…».
«Τελείωσε», απαντά ένας Γερμανός διπλωμάτης. «Τώρα θα πρέπει να σώσουμε ό,τι μπορεί να σωθεί».
πηγή: politico
Δείτε επίσης: Μαρία Ζαχάροβα: «Έχουμε κάθε δικαίωμα να χτυπήσουμε δυνάμεις των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ»
- Η Ελλάδα το 2100: μειωμένος πληθυσμός σε σχέση με το 1950
- Κώστας Καραμανλής: Δριμύς επικριτής του Μητσοτάκη μέσω Καραμανλισμού
- Εκλογές ΗΠΑ: Η δυναμική των τρίτων υποψηφίων
- Προεδρικές εκλογές ΗΠΑ: Η πρώτη υποψηφιότητα του Ντόναλντ Τραμπ το 2016
- Είναι εφικτό να βιώσει η Αθήνα την καταστροφή της Βαλένθια;
