Στα δρώμενα στη Μεσόγειο αναφέρεται η γαλλική εφημερίδα Le Figaro, με δύο άρθρα της, ένα εκ των οποίων είναι βασικό, στο οποίο βάλλει κατά του Τούρκου προέδρου, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν.
Ο αρθρογράφος Philippe Gélie αναφέρει ότι «ο Τούρκος πρόεδρος δεν είναι ικανοποιημένος με τη μετατροπή της Αγίας Σοφίας σε τζαμί και θέλει τώρα να εκδικηθεί τη ναυμαχία της Ναυπάκτου;».
Ο Γάλλος αρθρογράφος υπογραμμίζει την κατάσταση στην ανατολική Μεσόγειο με την παρουσία του τουρκικού ναυτικού σημειώνοντας ότι «οι δύο γειτονικές χώρες, ιστορικοί αντίπαλοι, αγωνίζονται για την εκμετάλλευση πλούσιων υποθαλάσσιων κοιτασμάτων φυσικού αερίου, αναζωπυρώνοντας μια αρχαία διαμάχη, για την έκταση των αντίστοιχων ηπειρωτικών εδαφών τους. Στα ανοιχτά της Κύπρου, οικονομικά οφέλη και θέματα κυριαρχίας δημιουργούν ένα εκρηκτικό κοκτέιλ» και υπενθυμίζοντας τη δήλωση του υπουργού Εξωτερικών της Γερμανίας, Χάικο Μάας, ότι «η παραμικρή σπίθα θα μπορούσε να πυροδοτήσει μια καταστροφή».
Ο αρθρογράφος επισημαίνει τον «εθνικιστικό λαϊκισμό ισλαμιστικού τύπου» που ωθεί τον Ερντογάν να κάνει νέους εχθρούς μεταξύ των οποίων οι Έλληνες και οι Γάλλοι.
«Ο κατάλογος των κακών του κινήσεων αυξάνεται: μεταναστευτικός εκβιασμός εναντίον της Ευρώπης, κατοχή της βόρειας Συρίας εναντίον των Κούρδων, ένοπλη παρέμβαση στη Λιβύη, αγορά ενός ρωσικού αντιπυραυλικού συστήματος, κάτω από τη μύτη των Αμερικανών… Χωρίς να ξεχνάμε την σωτερική καταστολή, η οποία οδήγησε χιλιάδες Τούρκους στη φυλακή και κόστισε τη ζωή της δικηγόρου, Ebru Timtik, μετά από απεργία πείνας 238 ημερών» σημειώνει ακόμα ο αρθρογράφος.
Σύμφωνα με τον ίδιο «για τη Γαλλία, δεν μπορεί να υπάρξει ισοδυναμία μεταξύ των τουρκικών αδικημάτων και των θαλασσίων αξιώσεων, ενίοτε υπερβολικών, της Ελλάδας. Ο Εμανουέλ Μακρόν θέλει το ΝΑΤΟ να βρει το θάρρος να μιλήσει στον “αυτοκράτορα” της Άγκυρας και η ΕΕ να επιδείξει αρκετή αυστηρότητα για να τον συμμορφώσει».
«Στο ντουέτο του με την Καγκελάριο, ο Γάλλος πρόεδρος παίζει το χαρτί ενός επιδεικτικού μιλιταρισμού, ενώ η Άνγκελα Μέρκελ υποστηρίζει ένα νηφάλιο διάλογο. Το σχέδιό τους για έξοδο από μία επικίνδυνη κλιμάκωση είναι τερματισμός χωρίς καθυστέρηση των στρατιωτικών προκλήσεων και θέσπιση ενός μορατόριουμ για την εξερεύνηση σε αμφισβητούμενα ύδατα. Κανείς δεν τα έχει πει καλύτερα μέχρι τώρα» καταλήγει το άρθρο.
Σε δεύτερο άρθρο στο σημερινό φύλλο της με τίτλο «εντάσεις στη Μεσόγειο: Όταν το γαλλικό και το τουρκικό ναυτικό βρίσκονται αντιμέτωπα» η γαλλική εφημερίδα αναφέρεται σε ένα επεισόδιο με την γαλλική φρεγάτα Tonnere που μετέφερε βοήθεια στη Βηρυτό η οποία «συνοδεύτηκε ευέλικτα από ένα τουρκικό πλοίο», όπως αναφέρει διπλωμάτης.
«Το επεισόδιο απεικονίζει ακόμη πιο πολύ τις σχέσεις δυσπιστίας που έχουν αναπτυχθεί στην Ανατολική Μεσόγειο μεταξύ Γαλλίας και Τουρκίας» τονίζει ο δημοσιογράφος σημειώνοντας, ότι εδώ και μήνες, οι πεζοναύτες κοιτάζουν και παρατηρούν ο ένας τον άλλον, καθώς η Άγκυρα επιχειρεί την πολιτική τετελεσμένων γεγονότων, διεκδικώντας δικαιώματα επί των πόρων φυσικού αερίου στη νότια Κύπρο κυκλοφορώντας πλοία, που παραβιάζουν το εμπάργκο όπλων στη Λιβύη.
Τον Αύγουστο, το Tonnerre εκμεταλλεύτηκε το πέρασμα του, για να παρατηρήσει τις επιχειρήσεις που διεξήγαγε το σεισμικό πλοίο Oruç Reis, του οποίου η αμφισβητούμενη δραστηριότητα έχει αναζωπυρώσει τις εντάσεις μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας. Όπως παρατηρούν, «η απόσταση μεταξύ του Oruç Reis και των πολεμικών πλοίων ενδέχεται να μην επιτρέπει τεχνικά επιχειρήσεις γεωτρήσεων» και σε κάθε περίπτωση, η αξιοποίηση αυτών των πόρων θα πάρει χρόνια ακόμη. Επομένως, η τουρκική επίδειξη δύναμης στη θάλασσα είναι πρωτίστως πολιτική και η Γαλλία, στο όνομα της ελευθερίας της ναυσιπλοΐας και του σεβασμού του διεθνούς δικαίου, αντιτίθεται και παίρνει θέση υπέρ της Ελλάδας.
Ωστόσο, καθώς η αποστολή του Oruc Reis έχει παραταθεί, το τουρκικό ναυτικό αποφάσισε να πραγματοποιήσει αυτή την εβδομάδα ασκήσεις με πραγματικά πυρά, ειδοποιώντας να αποφεύγουν την περιοχή τα ξένα πλοία. «Αυτός ο τύπος στρατιωτικής άσκησης δεν είναι ασυνήθιστος a priori. Αλλά στο πλαίσιο αυτό, φέρει ένα πολιτικό σήμα», εξηγεί ο Hugo Decis, ερευνητής και ειδικός στην Ανατολική Μεσόγειο του IISS. Η πολεμική προειδοποίηση είναι ξεκάθαρη, αλλά υπάρχει μια διαφορά με την Ελλάδα, η οποία πραγματοποίησε επίσης μια άσκηση στη θάλασσα την περασμένη εβδομάδα. Η Τουρκία είναι μόνη, ενώ η Αθήνα μπόρεσε να εμπλέξει τη Γαλλία, την Ιταλία και την Κύπρο», σημειώνει ο ερευνητής. Η Ελλάδα εντείνει επίσης τις στρατιωτικές ασκήσεις για να εντυπωσιάσει τον Τούρκο αντίπαλό της και ο κίνδυνος ενός συμβάντος δεν πρέπει να υποτιμάται.
Η άσκηση “Eunomia” είχε προγραμματιστεί από τον Μάρτιο. Τότε, ήταν η παρουσία του Yavuz που έκανε τις τέσσερις χώρες να θέλουν να επιβεβαιωθούν στην περιοχή. Η φρεγάτα Lafayette εντάχθηκε στην άσκηση, χωρίς να χρειάζεται να ταξιδέψει πολύ, καθώς η Γαλλία έχει σχεδόν μόνιμα φρεγάτα στο “κανάλι της Συρίας”, σε σχέση με τις επιχειρήσεις της στα ανατολικά. Προς το παρόν δεν προβλέπεται το αεροπλανοφόρο Charles-de-Gaulle, το οποίο επιστρέφει στη θάλασσα, να επισκεφθεί την περιοχή. Στο Υπουργείο Άμυνας επιθυμούν την αποφυγή της κλιμάκωσης.
Τέλος, ο αρθογράφος της Figaro μιλά για μια ευαίσθητη κατάσταση στα ανοιχτά των ακτών της Αιγύπτου και του Ισραήλ, με την παρουσία ρωσικών και αμερικανικών πλοίων, κάτι που κατά τον ίδιο εξηγεί «τη σύνεση ορισμένων». «Εάν οι Βρετανοί έχουν βάσεις στην Κύπρο, μένουν μακριά από τις εντάσεις, για να προφυλάξουν τους υπηκόους τους στο βόρειο τμήμα του νησιού, που ελέγχεται από την Τουρκία από το 1974. Η Ιταλία, πριν συμμετάσχει στην «Ευνομία», πραγματοποίησε από την πλευρά της μία κοινή άσκηση με την Τουρκία στη θάλασσα… η Ρώμη θέλει να σώσει την αίγα και το λάχανο. Ακριβώς όπως οι Ηνωμένες Πολιτείες, οι οποίες πραγματοποίησαν ασκήσεις με τα τουρκικά πλοία την περασμένη εβδομάδα».
Δείτε ακόμη: Άρση εμπάργκο όπλων από ΗΠΑ για την Κύπρο
