«Μετά την τοποθέτηση της επικεφαλής της παράταξης, γίνεται πλέον απολύτως σαφές πως ακόμη και σήμερα, με τη δημοτική ομάδα να έχει απομείνει με μόλις 10 μέλη από τους 160 αρχικούς υποψηφίους, η κυρία επικεφαλής επιμένει να αποδίδει την ευθύνη σε όλους τους άλλους — εκτός από την ίδια.»
* Του Χρήστου Αντίνου, Δημοτικός Σύμβουλος Δήμου Κορδελιού Ευόσμου, Πρόεδρος Εμπορικού Συλλόγου Ευόσμου, Αντιπρόεδρος Ομοσπονδίας Επαγγελματιών Ο.Ε.Π.Ε.Κ.Α.Μ.Θ.
Ο επικεφαλής σε κάθε συλλογικό σχήμα, οφείλει να ενώνει, να αφουγκράζεται και να εκπροσωπεί. Αντιθέτως, παρακολουθούμε το εντυπωσιακό φαινόμενο μιας ηγεσίας που αποξενώνει, περιθωριοποιεί και τελικά μένει μόνη, περιστοιχισμένη από στενό οικογενειακό περιβάλλον, αδυνατώντας να διαχειριστεί εσωτερικές διαφωνίες και να διατηρήσει τη συνοχή της ομάδας.
Μέσα σε μόλις ενάμιση χρόνο, καταστράφηκε μια συλλογική προσπάθεια πολλών ανθρώπων, η οποία είχε ξεκινήσει με κόπο, ενέργεια και διάθεση για προσφορά στην τοπική κοινωνία — πολύ πριν εμφανιστεί η σημερινή επικεφαλής.
Η αποτυχία αυτή δεν είναι τυχαία. Είναι αποτέλεσμα πολιτικών επιλογών που υπαγορεύτηκαν από κομματικά ή προσωπικά κριτήρια και όχι από τις πραγματικές ανάγκες του δήμου μας, πλήρους έλλειψης διαλόγου στην ομάδα, λήψης αποφάσεων ερήμην των μελών, δημιουργίας συμμαχιών πίσω από κλειστές πόρτες, ακόμη και με πρόσωπα που για εμάς αποτελούσαν κόκκινη γραμμή.
Η σημερινή ηγεσία δεν δέχεται την ευθύνη ούτε τώρα. Κατηγορεί τους πάντες, χρησιμοποιώντας χαρακτηρισμούς που αντανακλούν με ακρίβεια τη δική της στάση απέναντι στην ομάδα και την πολιτική συνεργασία.
Η επιμονή της να παρουσιάζει τη δική μου αποχώρηση ως πρόβλημα, πιέζοντας ακόμη και για τη διαγραφή μου, αποδείχθηκε απολύτως εσφαλμένη. Ο χρόνος επιβεβαίωσε ότι το πρόβλημα δεν ήταν οι διαφωνούντες, αλλά η ίδια η ηγεσία και οι ακατανόητες συμπεριφορές της.
Η ψήφος μου πρόσφατα σε υποψήφιο για τη θέση του γραμματέα του Δημοτικού Συμβουλίου, προκάλεσε ερωτήματα.
Πολλοί με ρώτησαν γιατί στήριξα ένα πρόσωπο που στο παρελθόν μου φέρθηκε αλαζονικά, χωρίς σεβασμό στο πρόσωπό μου.
Η απάντηση είναι απλή:Για να δείξω ότι ο επικεφαλής ενώνει – δεν εκδικείται, για να της υπενθυμίσω πόσο δύσκολο είναι να μένεις μόνος, όταν έχεις αποξενώσει τους πάντες, και τέλος, για να δώσω ένα μήνυμα σε εκείνους που ανεξαρτητοποιήθηκαν, χωρίς ποτέ να πάρουν δημόσια θέση για τη δική μου διαγραφή, παρότι συνυπέγραψαν τη διαδικασία.
Σέβομαι απόλυτα την απόφασή τους να αποχωρήσουν. Όμως για μένα είναι ζήτημα αρχών: χρειάζεται δημόσια τοποθέτηση. Όχι για λόγους ηθικής ικανοποίησης, αλλά για λόγους πολιτικής συνέπειας. Πρέπει να γνωρίζω ποια είναι η θέση τους, για να γνωρίζω και εγώ πώς θα πορευτώ από εδώ και πέρα απέναντί τους.
Δεν θα ήθελα σε αυτό το σημείο να αδικήσω την Κατερίνα Κυριαζίδου, η οποία από την πρώτη στιγμή μου μίλησε ειλικρινά, αναγνώρισε τα λάθη που έγιναν και μου ζήτησε συγγνώμη. Αυτή η στάση είναι αξιοπρεπής και γενναία. Όμως σε αυτή τη φάση, που δεν υπάρχει δέσμευση σε καμία παράταξη, η δημόσια τοποθέτηση δεν είναι απλώς επιθυμητή – είναι αναγκαία.
Δεν ζητώ συγκρούσεις, ούτε προσωπικές επαληθεύσεις. Ζητώ καθαρές θέσεις, ειλικρίνεια και σεβασμό. Προσωπικά, δεν αποχώρησα από την πολιτική μου ταυτότητα. Δεν εγκατέλειψα τις αρχές που με έφεραν ως εδώ. Δεν παραιτήθηκα από την ανάγκη να παλεύουμε καθημερινά — όχι για καρέκλες και ρόλους, αλλά για τον τόπο μας.
Για μένα, η αυτοδιοίκηση δεν είναι χώρος προσωπικών σχεδίων. Είναι ο χώρος όπου δοκιμάζονται η πίστη, η εντιμότητα και η συνέπεια.
Όσοι συνεχίζουν να πιστεύουν ότι η πολιτική μπορεί να είναι χώρος ευθύνης και προσφοράς, γνωρίζουν πού θα με βρουν. Στην πρώτη γραμμή. Εκεί που η στάση έχει μεγαλύτερη αξία από τον τίτλο. Εκεί που οι αρχές δεν διαπραγματεύονται.
