«Ζήτω η Χαλάστρα, ζήτω η Ελλάδα!»
Η Δήμαρχος Δέλτα, Γερακίνα Μπισμπινά, παρευρέθηκε στις εκδηλώσεις για την 22α Οκτωβρίου, Ημέρα Απελευθέρωσης της Χαλάστρας, και κατέθεσε στεφάνι στο Ηρώο, παρουσία των Βουλευτών Θεόδωρου Καράογλου και Νικόλαου Παπαδόπουλου, του Αντιπεριφερειάρχη Μ.Ε. Θεσσαλονίκης, Κωνσταντίνου Γιουτίκα, του Αντιπεριφερειάρχη Ψηφιακής Διακυβέρνησης, Νικόλαου Τζόλλα, του Προέδρου του Δημοτικού Συμβουλίου Σπυρίδωνος Σταματάκη, των Αντιδημάρχων Δημήτριου Καμανά, Δημήτριου Χαλκίδη, Σοφίας Μαυρίδου, Σπυρίδωνος Καρκαμάνη και Δημήτριου Μπέκα, της προέδρου της Δημοτικής Κοινότητας, Ελένης Κουϊμτζή, του αρχηγού της μείζονος αντιπολίτευσης, Ιορδάνη Δημητριάδη, δημοτικών συμβούλων και εκπροσώπων της Αστυνομίας, τοπικών συλλόγων και φορέων.
Από την πλευρά της η Δήμαρχος Δέλτα, Γερακίνα Μπισμπινά, τόνισε σχετικά με την ημέρα ότι:
«Με υπερηφάνεια γιορτάσαμε την απελευθέρωση της Χαλάστρας. Η 22α Οκτωβρίου αποτελεί ένα ορόσημο στην ιστορία του τόπου μας, καθώς ανακαλούμε τη θυσία των ένδοξων Κουλακιωτών, που συνέβαλαν καθοριστικά στην απελευθέρωση όχι μόνο της Χαλάστρας, αλλά και της Θεσσαλονίκης, γράφοντας χρυσές σελίδες στην ιστορία της Μακεδονίας και των Βαλκανικών Πολέμων.
Το 1912, σε μια στιγμή που η μοίρα της Μακεδονίας κρεμόταν από μια κλωστή, οι κάτοικοι της Χαλάστρας βρέθηκαν μπροστά σε μια ιστορική απόφαση. Ο στρατηγικός στόχος ήταν ξεκάθαρος: η Θεσσαλονίκη έπρεπε να απελευθερωθεί πριν από τις βουλγαρικές δυνάμεις, που βρίσκονταν σε αγώνα δρόμου με τον ελληνικό στρατό για την κατάληψή της. Η Χαλάστρα, με τη γεωγραφική της θέση κοντά στον Αξιό, ήταν το κρίσιμο σημείο διάβασης που θα μπορούσε να κρίνει την έκβαση της επιχείρησης.
Σε αυτήν την κρίσιμη στιγμή, οι Κουλακιώτες, με πρωτοστάτη τον Γιώργη Νταλιγκάρη, έδειξαν ένα απίστευτο παράδειγμα αλληλεγγύης και αυτοθυσίας. Με τη γέφυρα του Αξιού κατεστραμμένη και το ποτάμι πλημμυρισμένο, οι κάτοικοι δεν δίστασαν να παραδώσουν στον Ελληνικό Στρατό ξύλινα κομμάτια των σπιτιών τους – πόρτες, παράθυρα, δοκάρια – αλλά και τις βάρκες τους, τις μακεδονικές πλάβες, για να δημιουργηθεί μια πρόχειρη γέφυρα, μέσω της οποίας διέσχισε ο στρατός μας τον ποταμό. Αυτή η αυτοθυσία δεν ήταν μόνο μια πράξη ηρωισμού, αλλά και μια χειροπιαστή απόδειξη της βαθιάς πίστης τους στην ελευθερία.
Χάρη σε αυτή την πρωτοφανή αυταπάρνηση, οι ελληνικές δυνάμεις μπόρεσαν να συνεχίσουν την πορεία τους, και στις 26 Οκτωβρίου του 1912, ο ελληνικός στρατός μπήκε νικηφόρος στη Θεσσαλονίκη. Οι Χαλαστριανοί, οι άνθρωποι της γης και της θάλασσας, έπαιξαν με αυτόν τον τρόπο τον δικό τους, μοναδικό ρόλο στην ελευθερία της Μακεδονίας.
Ας κρατήσουμε λοιπόν ζωντανή τη μνήμη τους και ας συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε για τα ιδανικά που εκείνοι υπερασπίστηκαν: την ελευθερία, την ενότητα, την αλληλεγγύη.
Ζήτω η Χαλάστρα, ζήτω η Ελλάδα!»
