Σε πολλούς δήμους με μεγάλη ευκολία τα δεδομένα γίνονται «ζητούμενα».
Κάνοντας μια σύντομη βόλτα στους περισσότερους δήμους της Θεσσαλονίκης έρχεσαι αντιμέτωπος με όλες τις παθογένειες της ελληνικής δημόσιας διοίκησης και κυρίως με την προχειρότητα και τον καιροσκοπισμό. Άρον – άρον διαδικασίες διεκπεραιωτικού χαρακτήρα, χωρίς καμία μελέτη για το πριν και το μετά, διακρίνουν τα περισσότερα τεχνικά έργα.
Είναι άδικο για τον δημότη να ζητά τα αυτονόητα από τον δήμο του. Δε μιλάμε για μουσεία καινοτομίας, υβριδικές τεχνολογίες, ιπτάμενα χαλιά και πυροτεχνήματα. Μιλάμε για τα βασικά. Δρόμοι, πεζοδρόμια, καθαριότητα και πράσινο.
Οι παρακάτω φωτογαραφίες είναι από τον Δήμο Καλαμαριάς, αλλά με την ίδια ευκολία μπορούν να εντοπιστούν παρόμοιες εικόνες και σε άλλους δήμους, όπως της Θεσσαλονίκης, του Κορδελιού Ευόσμου…
-Είναι άδικο η ράμπα ΑμεΑ σε ένα πεζοδρόμιο να μην καταλήγει πουθενά στο ακριβώς απέναντι πεζοδρόμιο.
-Είναι άδικο οι ρίζες από τα δέντρα να σπάνε συνεχώς τις πλάκες πεζοδρομίου με αποτέλεσμα αυτές να ξεκολλούν και εσύ ως δημοτική αρχή να συνεχίζεις να τοποθετείς πλάκες -αυτή η καταπληκτική ελληνική πατέντα!- αντί να αναζητήσεις διαφορετικό υλικό επένδυσης, όπως γίνεται στις περισσότερες χώρες του εξωτερικού.
-Είναι άδικο να αναγκάζεσαι να κατεβείς από το πεζοδρόμιο και να περπατάς στο δρόμο γιατί στη μέση του πεζοδρομίου υπάρχουν δέντρα, κολόνες και πινακίδες.
-Είναι άδικο να γίνεται συντήρηση πεζοδρομίου και να θεωρείται η παρακάτω εικόνα φυσιολογική:
Οι νέες πλάκες έχουν «πνίξει» κυριολεκτικά τις ρίζες των δέντρων και είναι ζήτημα χρόνου πότε αυτές θα σκάσουν και προφανώς θα «σηκώσουν» ξανά τις πλάκες του πεζοδρομίου (σαφέστατα αυτό θα γίνει μετά τις εκλογές επομένως είμαστε οκ!). Αυτές οι εικόνες είναι τουλάχιστον εμπαιγμός.
-Είναι άδικο στα πεζοδρόμια να υπάρχουν για χρόνια επικίνδυνες κατασκευές.
Είναι άδικο. Δεν ξέρω ποια λέξη θα μπορούσε να χαρακτηρίσει καλύτερα την πραγματικότητα των ελληνικών πεζοδρομίων.
Δείτε επίσης: Θεσσαλονίκη – Μετρό: Προς το β’ εξάμηνο του 2024 η εμπορική λειτουργία του
