Περί αισθητικής στον δήμο Καλαμαριάς

Περί αισθητικής στον δήμο Καλαμαριάς

Πρώτο disclaimer: Είμαι λάτρης της τέχνης και τη θεωρώ αναπόσπαστο και πολύτιμο κομμάτι του πολιτισμού μας.

Δεύτερο disclaimer: Αυτό που για μένα είναι καλαίσθητο, για σένα μπορεί να είναι κιτς, και το αντίστροφο σαφέστατα.

Την Νέα Κρήνη τη γνωρίζω σαν την παλάμη μου. Όπως συμβαίνει και με κάθε οικείο χώρο, κάθε αφαίρεση ή κάθε προσθήκη που λαμβάνει χώρα, την αντιλαμβάνεσαι από την άκρη του ματιού σου, χωρίς να προσανατολίσεις απαραίτητα το βλέμμα σου σε εκείνο το σημείο.

Για να είμαι ειλικρινής, το οριζόντιο παράκτιο «αράδιασμα» -γιατί έτσι μόνο μπορώ να το χαρακτηρίσω- των μαρμάρινων γλυπτών μόνο ενόχληση προκάλεσε στην όρασή μου. Σα να μου μείωσε τον ορίζοντα.

Διαβάζω ότι τα συγκεκριμένα γλυπτά χαρακτηρίζονται ως «ανεκτίμητης αξίας», είναι εμπνευσμένα από τη Μικρασιατική Καταστροφή και είναι έργα σπουδαίων καλλιτεχνών.

Δεκτό. Όπως δεκτό πρέπει να είναι το γεγονός ότι σε κάποιους αυτή η αισθητική μπορεί να μην τους αρέσει και να μην τους εκφράζει ούτε ο όγκος, ούτε η σμίλευση, ούτε το σχήμα. Η τέχνη και η αισθητική της είναι ένα καθαρά προσωπικό ζήτημα και σαφώς έτσι πρέπει να είναι.

Χωρίς φωτισμό, χωρίς κάποια επιγραφή, χωρίς να έχει διαμορφωθεί ο περιβάλλων χώρος, τα μαρμάρινα γλυπτά είναι λες και «αραδιάστηκαν» κατά μήκος της Αρετσούς γιατί δεν είχαμε τι να τα κάνουμε. Σαν κάποιο «πολύτιμο» βάζο που σου κάνει δώρο ένας μουσαφίρης στο σπίτι σου και παρόλο που δεν ταιριάζει με την αισθητική του υπόλοιπου χώρου, το μοστράρεις κάπου κεντρικά.

Αν κάποιος έχει επισκεφτεί την πρωτεύουσα της Βόρειας Μακεδονίας, τα Σκόπια, καταλαβαίνει ακριβώς τι εννοώ. Ογκώδη αγάλματα, απ’ άκρη σε άκρη σαν να θέλουν να πείσουν τον ταξιδιώτη για το «πολύτιμο» της ιστορίας τους.

Η Καλαμαριά δεν έχει ανάγκη κάτι τέτοιο. Η προσφυγομάνα Καλαμαριά δε χρειάζεται να κάνει θόρυβο, δε χρειάζεται μεγάλα μνημεία για να αποδείξει την ιστορία της. Ένας όμορφα διαμορφωμένος χώρος που να εκπέμπει σεβασμό, ταπεινότητα και δέος είναι ο καλύτερος τρόπος να τιμήσεις το βουβό πόνο του προσφυγικού πληθυσμού από τον Καύκασο, τον Πόντο και τη Μικρά Ασία.

Υ.Γ. Σε όποιον άρεσε η αισθητική των τενεκεδένιων βεραμάν κάδων σκουπιδιών κατά μήκος πάλι της Πλαστήρα να σηκώσει χέρι. Ωστόσο ας παραδεχτούμε ότι η συγκεκριμένη προσθήκη είναι αξιέπαινη και απαραίτητη.

Δείτε επίσης: «Σεισμός στη Θεσσαλονίκη»: Μεγάλη άσκηση στο δημαρχιακό μέγαρο (vid)

Loading

Play