Ο Χρήστος Tσιούρης είναι 28 ετών. Σε ηλικία 10 ετών διαγνώστηκε με μελαγχρωνική αμφιβληστροειδοπάθεια, μια γονιδιακή ασθένεια εξαιτίας της οποίας έχασε σταδιακά την όρασή του. Ιδιαίτερα δραστήριος και αισιόδοξος, ωστόσο, ο Χρήστος συνέχισε τη ζωή του, όπως την ονειρευόταν, υπερνικώντας κάθε εμπόδιο. Σπούδασε στο Παιδαγωγικό Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης, έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στην ειδική αγωγή, σπούδασε αθλητικό ρεπορτάζ και βοηθός φυσιοθεραπευτή και ασχολήθηκε με τον αθλητισμό, κατακτώντας την 8η θέση στο άλμα εις μήκος, στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Στίβου ΑμεΑ, στο Λονδίνο, το 2017.
Τον τελευταίο μήνα, ο Χρήστος Τσιούρης μετακόμισε από τα Ιωάννινα, απ’ όπου κατάγεται, στη Θεσσαλονίκη και απέκτησε έναν μοναδικό “σύντροφο”. Πρόκειται για έναν σκύλο – οδηγό, τον Najak, για τον οποίο μίλησε στο Αθηναϊκό – Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων την ώρα που τού τον παρέδιδε ο εκπαιδευτής του Κέντρου “Σκύλοι Οδηγοί Ελλάδος”, Λευτέρης Κίταντζης.
“Είμαι αθλητής του στίβου. Ξεκίνησα και το ποδόσφαιρο εδώ στη Θεσσαλονίκη. Μου αρέσει να ασχολούμαι γενικά με πολλά πράγματα. Μου αρέσουν οι τέχνες και ο αθλητισμός και θέλω να είμαι δραστήριος στην καθημερινότητα μου. Άρα, έχουμε να κάνουμε πολλά χιλιόμετρα με τον Νajak” υπογραμμίζει.
Το πρώτο χάδι στον Najak ήταν για τον Χρήστο, ξεχωριστό: “Είναι πολύ σημαντική η σημερινή μέρα, καθώς σηματοδοτεί μια νέα αρχή στη ζωή μου. Ο Najak, για μένα, που είμαι άτομο με οπτική αναπηρία, σημαίνει ποιοτικότερη και πιο ασφαλή κίνηση, καλύτερη ποιότητα ζωής, ευχάριστες διαδρομές και βέβαια συντροφικότητα, στοιχεία που παρέχει ένας σκύλος – οδηγός και μοιράζεται με τον χειριστή του”.
“Η εκπαίδευση -προσθέτει- ήταν μια δύσκολη υπόθεση. Πρόσφατα μετακόμισα από τα Ιωάννινα προκειμένου να συνεχίσω να ζω εδώ με τον Najak, να εκπαιδευτούμε και να μάθουμε να ζούμε μαζί. Ο θόρυβος είναι περισσότερος, οι ρυθμοί πιο έντονοι, η κίνηση περισσότερη, έτσι η εκπαίδευση ήταν πιο απαιτητική και διήρκησε αρκετές ημέρες προσαρμογής. Τώρα είμαστε πιο άνετα και κινούμαστε πιο εύκολα”.
