Ο Γιώργος Χρυσοστόμου είχε την ιδέα για το one-man-show με τον τίτλο «Mute», το συν-σκηνοθέτησε με τη Σοφία Πάσχου και τώρα είναι έτοιμος να το ερμηνεύσει χωρίς τη χρήση λόγου. Λίγο προτού ανεβεί σόλο στη σκηνή του Θεάτρου του Νέου Κόσμου (από 17/10), του ζητήσαμε να μας πει πέντε λόγους για να δούμε την παράσταση.
1 «Ο πρώτος λόγος είναι ότι, λόγω του ότι δεν υπάρχει λόγος, ψάχνουμε να βρούμε ένα λόγο να ανεβάσουμε μια θεατρική παράσταση που να μην έχει λόγο, αλλά λόγο ύπαρξης. Λογικά λογαριάζουμε χωρίς τον ξενοδόχο, αλλά όταν έρθει ο λογαριασμός, εκλογικεύοντας το ά-λογο, θα έχουμε μια παράσταση παράλογα λογική. Τα λόγια είναι περιττά, η σιωπή είναι χρυσός και ο λόγος δεν έχει λόγο να λέγεται».
2 «Η παράσταση είναι βγαλμένη από τα σπλάχνα του μυαλού μου, με μια ιδέα γεννημένη σε ένα δωμάτιο, την εποχή που δεν υπήρχαν κινητό, internet, Spotify, YouTube, Instagram, Facebook, ούτε καν Myspace. Είναι μια κλειδαρότρυπα, από την οποία μπορεί κάποιος να δει τι συνέβη σε όλα τα σπίτια (επτά στο σύνολο) που έχω μείνει. Η παράσταση είναι αποτέλεσμα παρατήρησης των ανθρώπων στο μετρό, στο δρόμο, στο λεωφορείο, που έχουν μάτια αλλά δεν κοιτάζουν, που έχουν αφτιά αλλά είναι “ βουλωμένα”. Στο σπίτι μου μια ζωή έχω την τηλεόραση αναμμένη, αλλά στο mute, και το σάουντρακ, οι μουσικές μου επιλογές, διαστρεβλώνουν την εικόνα. Δοκιμάστε το ή δείτε την παράσταση».
3 «Άσχετα με την εμπορική επιτυχία, σίγουρα θα είναι η πιο πρωτότυπη παράσταση φέτος. Καλύτερες πολλές, χειρότερες ακόμη περισσότερες, καμία όμως σαν αυτή».
4 «Οι συντελεστές που έχουν μοιραστεί το όραμα είναι πραγματικά top girls! Η Ηλιάνα Γαϊτάνη είναι το σώμα μου, η Φωτεινή Γαλάνη η μουσική μου, η Μαγδαληνή Αυγερινού το σπίτι μου, η Σοφία Αλεξιάδου το φως μου, η Σοφία Πάσχου το μυαλό μου. Εγώ θα καταθέσω την ψυχή μου στην ιστορία που συνθέτει ο Juan Ayala. Όλοι αυτοί οι “ ήρωες” συνεργάζονται με σύγκρουση, πάθος και με αγάπη για το “ μωράκι” που θα γεννήσουμε μαζί στη σκηνή του Θεάτρου του Νέου Κόσμου».
5 «Μετά τις “ Πέτρες” το στοίχημα ήταν να κάνω κάτι ακόμη πιο δύσκολο και προσωπικό και να μην προχωρήσω στα γνωστά, ασφαλή μονοπάτια που μου επιβάλλουν οι νόμοι της αγοράς και οι ανασφάλειες του χώρου – πάντα με το φόβο ότι με περιμένουν στη γωνία. Αποφάσισα, λοιπόν, να κάνω κάτι “ αναρχικό”, κάτι που δεν περιμένει κάποιος από μένα να κάνω, με μοναδικό όπλο το σώμα μου, και να κολυμπήσω σε έναν ωκεανό με χιλιάδες παραστάσεις δίπλα να επιπλέουν. Κάποιες θα βουλιάξουν και κάποιες θα βρουν το λιμάνι. Η δική μου ελπίζω να αρπάξει ένα κύμα και να “ σηκωθεί”!»
ΠΗΓΗ: ΑΘΗΝΟΡΑΜΑ
