Από τον Γιάννη Καντέα-Παπαδόπουλο
Η σινε-μεταφορά του βραβευμένου με Πούλιτζερ μπεστ σέλερ της Ντόνα Ταρτ «Η Καρδερίνα» μας δίνει την ευκαιρία για μια επιλογή από ζωγραφικούς πίνακες που αποτέλεσαν τη σεναριακή πρώτη ύλη φιλόδοξων κινηματογραφικών παραγωγών.
1 «Το Κορίτσι με το Μαργαριταρένιο Σκουλαρίκι», Γιοχάνες Βερμέερ
Ο διάσημος πίνακας του Ολλανδού καλλιτέχνη έχει στο επίκεντρο ένα πρόσωπο αγνώστου ταυτότητας. Οι περισσότεροι υποστηρίζουν ότι πρόκειται είτε για την κόρη του Βερμέερ είτε για τη 16χρονη υπηρέτριά του, με την οποία διατηρούσε πλατωνική σχέση. Ο μύθος πίσω από τον πίνακα ενέπνευσε τον Πίτερ Γουέμπερ στην ομότιτλη ταινία, με τη Σκάρλετ Γιόχανσον να ενσαρκώνει το επίμαχο κορίτσι.
2 «Ο Μυστικός Δείπνος», Λεονάρντο Ντα Βίντσι
Ποιος να το έλεγε στον Ιταλό εικονοκλάστη πως οι αμέτρητες ώρες που περνούσε φιλοτεχνώντας την εμπνευσμένη από την Καινή Διαθήκη τοιχογραφία του θα γίνονταν, αιώνες μετά, αναπόσπαστο κομμάτι θεωρίας συνωμοσίας πρώτα από τον συγγραφέα Νταν Μπράουν στο περιβόητο μπεστ σέλερ «Κώδικας Ντα Βίντσι» και αργότερα στην κινηματογραφική μεταφορά του Ρον Χάουαρντ. Το σίγουρο, πάντως, είναι πως εκείνος δεν πήρε ούτε σεντ για δικαιώματα…
3 «Η Καρδερίνα», Κάρελ Φαμπρίτσιους
Ένας από τους τρεις τελευταίους πίνακες που ζωγράφισε ο μαθητής του Ρέμπραντ προτού πεθάνει είναι εκείνος που σηκώνει μέσα από τα συντρίμμια ο 13χρονος πρωταγωνιστής της ομώνυμης ταινίας του Τζον Κρόουλι, έπειτα από μια τρομοκρατική επίθεση. Ο πίνακας βοηθά το αγόρι να κρατήσει ζωντανές τις αναμνήσεις της μητέρας του, στην πορεία όμως θα το φέρει αντιμέτωπο με μια σειρά επικίνδυνων περιπετειών.
4 «Καπέλα Σιστίνα», Μιχαήλ Άγγελος
Φανταστείτε να είστε καλλιτέχνης, να σας υποχρεώνει ο πάπας να φτιάξετε ένα έργο το οποίο δεν σας εμπνέει ούτε στο ελάχιστο, να είστε ράκος, αλλά τελικά να φτιάχνετε το magnum opus σας. Ο σπουδαίος Κάρολ Ριντ ανέδειξε την εσωτερική πάλη του Μιχαήλ Άγγελου και την εξαιρετικά αργή μέθοδο με την οποία φιλοτέχνησε την οροφή της παπικής κατοικίας στο «The Agony and the Ecstasy», με τον Τσάρλτον Ίστον τον πρωταγωνιστικό ρόλο.
5 «Νυχτερινή Περίπολος», Ρέμπραντ
Το πρώτο πράγμα που θα ακούσετε για το ιδιοσυγκρασιακό σινεμά του Πίτερ Γκρίναγουεϊ είναι πως τα κάδρα του μοιάζουν με πίνακες. Γεγονός διόλου τυχαίο, μια και ο σκηνοθέτης λατρεύει τη ζωγραφική. Ήταν θέμα χρόνου, λοιπόν, να αφιερώσει μία από τις ταινίες του σε κάποιον πίνακα, με τον Βρετανό auteur να επιλέγει στο «Nightwatching» το ομότιτλο έργο του Ρέμπραντ, υπαινισσόμενος στην ταινία πως απεικονίζει μια φονική δολοπλοκία.
ΠΗΓΗ: ΑΘΗΝΟΡΑΜΑ
