Αλέκος Αλεξανδράκης, ένα εμβληματικό πρόσωπο του ελληνικού θεάτρου και του κινηματογράφου, άφησε ανεξίτηλο σημάδι στην ελληνική κουλτούρα. Στις 8 Νοεμβρίου 2005, φεύγει από τη ζωή ένας από τους σημαντικότερους Έλληνες ηθοποιούς του δεύτερου μισού του 20ου αιώνα, Αλέκος Αλεξανδράκης. ΤΟ ΒΗΜΑ και ΤΑ ΝΕΑ της επόμενης ημέρας αναφέρονται στη ζωή και την κληρονομιά του. «Ευχαριστώ το κοινό που με στήριξε με αγάπη, την πατρίδα που μου χάρισε το όνειρο!» Σαν αποχαιρετιστήρια μοιάζει αυτή η φράση του Αλέκου Αλεξανδράκη, η οποία δεν κοσμεί μόνο τη μονογραφία του από τον Νίκο Νικόλιζα, τίτλο Ευχαριστώ, αλλά χαρακτηρίζει και τη γενικότερη στάση του βίου του, σύμφωνα με την Έλενα Δ. Χατζηιωάννου στα ΝΕΑ.
Ο Αλέκος Αλεξανδράκης, ένας άνδρας που έζησε με αξιοπρέπεια και μεγαλείο, πέρασε τους τελευταίους μήνες της ζωής του μακριά από τη δημόσια ζωή, όντας χτυπημένος από τον καρκίνο. Στην Εκάλη, όπου ζούσε με την οικογένεια του γιου του, περιφρουρούσε την ψυχική του ηρεμία και, αν και γνώριζε το αναπόφευκτο τέλος του, δεν ήθελε να το συζητήσει για να μην στενοχωρήσει τους δικούς του.
Από την αρχή της καριέρας του, ο Αλέκος Αλεξανδράκης εντυπωσίασε με τα ταλέντα του και παρουσίασε αξέχαστες παραστάσεις, καθιστώντας τον έναν από τους πιο αγαπητούς Έλληνες ηθοποιούς. «Ήταν μόλις 28 ετών όταν δημιούργησε δικό του θίασο, ανεβάζοντας ένα ρεπερτόριο που κυμαινόταν ανάμεσα στο μπουλβάρ και στη σύγχρονη διεθνή δραματουργία», αποκαλύπτει ο Κώστας Γεωργουσόπουλος.
Με μια μακρά και αξέχαστη πορεία στο θέατρο, ο Αλέκος Αλεξανδράκης παραμένει ένα αναντικατάστατο κομμάτι της ελληνικής σκηνής και θα συνεχίσει να εμπνέει τις επόμενες γενιές.
