«Αλέξανδρος Ταξιλδάρης: Η αναπηρία ως φυσιολογικότητα και η ανάγκη για καθολική πρόσβαση»

«Δεν φταίει η βλάβη στο σώμα μας. Φταίει το πώς είναι δομημένο το περιβάλλον μας. Αν το περιβάλλον δομηθεί με τρόπο που δεν θα αποκλείει κανέναν, τότε θα πάψει να υπάρχει αναπηρία», επισημαίνει ο Αλέξανδρος Ταξιλδάρης, Πρόεδρος του Συλλόγου Ατόμων με Κινητικά Προβλήματα «ΠΕΡΠΑΤΩ», μιλώντας στο ΕΤΒΑVIPE Studio που λειτουργεί εντός του Επιχειρηματικού Πάρκου της Κομοτηνής. Ένα studio που έχει στηθεί σε συνεργασία της ΕΤΒΑ ΒΙ.ΠΕ. ΑΕ με το Αθηναϊκό – Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων (ΑΠΕ-ΜΠΕ) για την παρουσίαση της τοπικής επιχειρηματικότητας και σημαντικών κοινωνικών θεμάτων.

Άτομο με αναπηρία και ο ίδιος, ζει και εργάζεται στην Κομοτηνή, μια πόλη που, χάρη στις επί μία εικοσαετία δράσεις του Συλλόγου «ΠΕΡΠΑΤΩ», έμαθε «να ζει με τους ανθρώπους με αναπηρία και να θεωρεί την αναπηρία ως κάτι φυσιολογικό». Ο κ. Ταξιλδάρης είναι γιατρός και εργάζεται σε έναν χώρο με άλλους 27 συνεργάτες.

«Η ετοιμότητα μιας κοινωνίας να δεχτεί ή όχι τη διαφορετικότητα είναι θέμα σωστής ενημέρωσης και εκπαίδευσης, είτε από κάτω προς τα επάνω, είτε από επάνω προς τα κάτω», σημειώνει. Για την Κομοτηνή, που όλοι αναγνωρίζουν ότι, σε σχέση με άλλες πόλεις της χώρας, έχει κάνει πολύ σημαντικά βήματα στο θέμα αυτό, ο κ. Ταξιλδάρης το αποδίδει στις ενέργειες του Συλλόγου και στην καλή δουλειά που έχει γίνει όλα αυτά τα χρόνια με τους νέους της περιοχής. «Αυτό είναι κάτι που οι νέοι το μεταλαμπαδεύουν σε άλλους νέους, άλλων περιοχών, που έρχονται στην Κομοτηνή για σπουδές», πρόσθεσε.

Απαντώντας στην ερώτηση του Υπεύθυνου Επικοινωνίας της ΕΤΒΑ ΒΙΠΕ, ο κ. Ταξιλδάρης έθεσε ως πρώτο την εφαρμογή των νόμων. «Νόμοι υπάρχουν», λέει. «Αν τους τηρούσαμε τα τελευταία 30 χρόνια, τότε τα πράγματα θα ήταν πολύ καλύτερα για όλους μας».

Αναφέρεται επίσης στα εμποδιζόμενα άτομα, τα οποία σε παγκόσμιο επίπεδο είναι πολύ περισσότερα από τα ανάπηρα. «Τα εμποδιζόμενα άτομα στις έντεκα πιο ανεπτυγμένες αγορές του κόσμου ξεπερνούν τα 500 εκατ. Εμποδιζόμενα άτομα δεν θεωρούνται μόνο οι ανάπηροι αλλά και εκείνα που έχουν μια πρόσκαιρη δυσκολία στην μετακίνηση».

Θέλοντας να περάσει ένα μήνυμα, κυρίως σε νέους ανθρώπους για το πώς να διαχειριστούν την αναπηρία και το ενδεχόμενο ενός μπούλινγκ, ο κ. Ταξιλδάρης λέει ότι «κάθε άτομο πρέπει πρώτα απ’ όλα να μάθει να ζει με την αναπηρία του, να αγαπάει το σώμα του όπως είναι και να εκτιμά τη ζωή του όπως είναι. Να αξιοποιεί τις δυνατότητες που του δίνονται για να αποκτήσει εφόδια, να σπουδάσει, να εκπαιδευτεί, να συμμετέχει επί ίσοις όροις. Έτσι θα νιώσει λειτουργικός και δημιουργικός. Κι εκεί δεν χωράει κανένα μπούλινγκ».

Ο κ. Ταξιλδάρης, εκτός από γιατρός, είναι και αθλητής. Ασχολείται με διάφορες αθλητικές δραστηριότητες, όπως κολύμπι και ιστιοπλοΐα, έχοντας αποσπάσει διάφορες διακρίσεις.

Λέει ότι «ο αθλητισμός είναι κίνητρο αλλά και διέξοδος». Ο ίδιος αισιοδοξεί ότι στον τομέα αυτό τα πράγματα στη χώρα θα πάνε καλύτερα στα επόμενα χρόνια. Εκτιμά ότι η στροφή της ελληνικής κοινωνίας και η αύξηση της ευαισθητοποίησής της έγιναν με τους Παραολυμπιακούς Αγώνες που διοργάνωσε η Αθήνα προ εικοσαετίας.

Κλείνοντας τη συζήτηση, ο κ. Ταξιλδάρης ανέφερε ότι αυτό που πρέπει να πετύχουμε ως κοινωνία είναι «καθολικότητα στην πρόσβαση. Παντού!» και ότι «Οι ανάγκες για όλους είναι ίδιες, έχουμε όμως διαφορετικό τρόπο να τις εξυπηρετούμε».