Αν δεν τον είδες να παίζει, δεν θα μάθεις ποτέ τι έχασες…

Αν δεν τον είδες να παίζει, δεν θα μάθεις ποτέ τι έχασες…

Ανακαλύψτε την κληρονομιά του Θανάση Μπέμπη, ενός θρύλου του ελληνικού ποδοσφαίρου και της ομάδας του Ολυμπιακού. Όσοι είχαν την ευκαιρία να τον δουν να αγωνίζεται με την ερυθρόλευκη φανέλα του Ολυμπιακού ορκίζονταν ότι η κόκκινη και άσπρη ρίγα του ταίριαζε μοναδικά. Ήταν σαν να είχε αγγιχθεί από το χέρι ενός καλλιτέχνη όπως ο Τσαρούχης ή ο Γυζής, σαν ένα έργο τέχνης. Οι παλιοί θα έλεγαν για τον Θανάση Μπέμπη: «Αν δεν τον είδες να παίζει, δεν θα μάθεις ποτέ τι έχασες».

Για δεκαετίες, όλοι φαινόταν να συμφωνούν κάθε φορά που η συζήτηση στρεφόταν στο εμβληματικό νούμερο 10 του Ολυμπιακού. Από τον συμπαίκτη του, Σάββα Θεοδωρίδη, που τον αγαπούσε σαν αδερφό, μέχρι τον Μίμη Δομάζο, τον γενικό στρατηγό του αντιπάλου Παναθηναϊκού, ο οποίος διατηρούσε μια φωτογραφία του στο κομοδίνο του και άκουγε τον κόσμο να φωνάζει «Ολυμπιακός» κάθε φορά που προσπαθούσε να μιμηθεί τον μοναδικό του στυλ.

Γεννημένος στα τέλη της δεκαετίας του 1920 στην περιοχή Πετραλώνων της Αθήνας, ο Μπέμπης αγωνίστηκε αρχικά με μια τοπική ομάδα, τα Πράσινα Πουλιά, και στη συνέχεια μεταπήδησε στον Ακράτητο. Το 1947, βρήκε το δρόμο του για τον πιο γνωστό σύλλογο, τον Φωστήρα, στην κοντινή περιοχή του Ταύρου, όπου διακρίθηκε μαζί με άλλους τέσσερις επιθετικούς, δίνοντας στον Φωστήρα τον τίτλο του «δολοφόνου γιγάντων».

Έπρεπε να πάει στο δικαστήριο για να αλλάξει τη φανέλα του Φωστήρα με αυτήν του Ολυμπιακού, όταν η διοίκηση του Ταύρου παρουσίασε μια δήλωση αιώνιας πίστης με την υπογραφή του. Αλλά βρήκε έναν τρόπο να φύγει για τον Πειραιά, μετά από υπομονετική αναμονή και μια μακροχρόνια ποινή που καθυστέρησε την ένταξή του στον Ολυμπιακό.

Ο Μπέμπης παρέμεινε στον Ολυμπιακό σχεδόν 15 χρόνια, κερδίζοντας έξι πρωταθλήματα και οκτώ Κύπελλα Ελλάδας, καθώς και το Βαλκανικό Κύπελλο το 1963. Ακόμη και εκτός γηπέδου, η συμπεριφορά του ήταν υποδειγματική, αποφεύγοντας κακές συνήθειες και πάρτι. Οι θρύλοι του ποδοσφαίρου του ελάχιστοι θα μπορέσουν να ξεχάσουν την προσωπικότητά του, που συνδύαζε τη μαεστρία του παιχνιδιού με την αφοσίωση στην ομάδα του.

Πηγή περιεχομένου: in.gr

Loading

Play