Μικροσκοπικά τμήματα πλαστικού ανακαλύφθηκαν από Βρετανούς και Αμερικανούς επιστήμονες κοντά στην κορυφή του όρους Έβερεστ. Έτσι πια έχουν βρεθεί μικροπλαστικά -πλαστικά μεγέθους κάτω των πέντε χιλιοστών, που προέρχονται από μεγαλύτερα πλαστικά αντικείμενα- τόσο στο ψηλότερο όσο και στο βαθύτερο μέρος της Γης, αφού το 2018 είχαν ανακαλυφθεί επίσης στη βάθους περίπου 11 χιλιομέτρων Τάφρο των Μαριαννών στον Ειρηνικό Ωκεανό.
Οι ερευνητές, με επικεφαλής την δρα ‘Αιμοτζεν Νάπερ του βρετανικού Πανεπιστημίου του Πλίμουθ, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιβαλλοντικό περιοδικό “One Earth”, συνέλλεξαν -στο πλαίσιο αποστολής του “National Geographic”- από 11 τοποθεσίες, με υψόμετρο άνω των 5.300 μέτρων, 19 δείγματα από νερό ρυακιών και χιόνι στο Έβερεστ και βρήκαν μικροπλαστικά σε πολλά από αυτά (σε όλα του χιονιού και σε τρία του νερού).
Το δείγμα με τα περισσότερα μικροπλαστικά (79 σωματίδια ανά λίτρο χιονιού) προερχόταν από μια μόνιμη βάση του Έβερεστ (Base Camp) στο Νεπάλ, όπου οι ορειβάτες περνούν τον περισσότερο χρόνο, έως 40 μέρες, προτού ξεκινήσουν την ανάβαση τους προς την κορυφή του βουνού (τουλάχιστον 880 ορειβάτες έκαναν ανάβαση το 2019). Το υψηλότερο δείγμα, το οποίο ελήφθη σε υψόμετρο 8.440 μέτρων από το επίπεδο της θάλασσας ή 408 μέτρα κάτω από την κορυφή του Έβερεστ, στο λεγόμενο “Μπαλκόνι”, είχε 12 μικροπλαστικά ανά λίτρο χιονιού.
«Με εξέπληξε που βρήκαμε μικροπλαστικά σε όλα τα δείγματα του χιονιού που αναλύσαμε. Το όρος Έβερεστ είναι ένα μέρος που πάντα θεωρούσα απομονωμένο και ανέγγιχτο. Το ότι πλέον ξέρουμε πως ρυπαίνουμε ακόμη και κοντά στην κορυφή του ψηλότερου βουνού, πραγματικά μας ανοίγει τα μάτια πόσο πανταχού παρόντα είναι τα μικροπλαστικά, καθώς και ότι είναι ώρα πλέον να βρούμε τις κατάλληλες περιβαλλοντικές λύσεις», δήλωσε η Νάπερ, η οποία έχει το παρατσούκλι “ντεντέκτιβ” των πλαστικών, καθώς ειδικεύεται στην αναζήτηση πλαστικών σε όλο τον κόσμο.
Τα περισσότερα μικροπλαστικά προέρχονταν από συνθετικές ίνες, όπως πολυεστέρα, ακρυλικό, νάιλον και πολυπροπυλένιο, που χρησιμοποιούνται σε ρούχα και ορειβατικό εξοπλισμό (τέντες, σκοινιά κ.ά.). Αρκούν περπάτημα 20 λεπτών, το πλύσιμο των συνθετικών ρούχων ή το άνοιγμα πλαστικών μπουκαλιών νερού, για να απελευθερωθούν μικροσκοπικά πλαστικά στο περιβάλλον.
«Αυτό που ακόμη δεν γνωρίζουμε πλήρως, είναι τα πιθανά προβλήματα που από αυτά τα μικροσκοπικά κομματάκια πλαστικού μπορεί να προκαλούν στα οικοσυστήματα, στους έμβιους οργανισμούς, ακόμη και στη δική μας υγεία. Δεν μπορούμε να επιτρέψουμε στα πλαστικά να αποτελέσουν τον άσβεστο του 21ου αιώνα», δήλωσε ο Κρίστιαν Νταν του ουαλικού Πανεπιστημίου Μπάνγκορ.
Λόγω όμως του πολύ μικρού μεγέθους τους, είναι μέχρι στιγμής τρομερά δύσκολο να απαλλαχθεί κανείς από τα μικροπλαστικά, εκτός και μελλοντικά υπάρξουν εκείνες οι τεχνολογικές εξελίξεις που σταματήσουν την εξάπλωση τους. Μικροπλαστικά έχουν βρεθεί και σε άλλα ψηλά βουνά, όπως οι Ελβετικές Άλπεις και τα Γαλλικά Πυρηναία.
Συμπτωματικά, η πρώτη κατάκτηση της κορυφής του Έβερεστ το 1953 συνέπεσε με την παγκόσμια εξάπλωση των πλαστικών. Η χρήση των πλαστικών διεθνώς έχει εκτιναχθεί από πέντε εκατομμύρια τόνους στη δεκαετία του 1950 σε πάνω από 330 εκατομμύρια τόνους το 2020.
Παύλος Δρακόπουλος
