Η σημασία της λουδιστικής κριτικής στην αυτοματοποίηση και τη σύγχρονη εργασία αποκαλύπτεται στο νέο βιβλίο του Γκάβιν Μιούλερ. Οι Λουδίτες, εργάτες του 19ου αιώνα που αντέτειναν τη μηχανή ως εχθρό και τη κατέστρεφαν όταν είχαν την ευκαιρία, συνεχίζουν να ενσαρκώνουν την αντιπαράθεση με την τεχνολογία στο πλαίσιο του σύγχρονου καπιταλισμού, ο οποίος επιδιώκει τη ψηφιοποίηση και την αυτοματοποίηση. Ο αντίκτυπος των νέων τεχνολογιών συχνά θεωρείται προοδευτικός, αγνοώντας τις επιπτώσεις τους στις θέσεις εργασίας και στη διαπραγματευτική ικανότητα των εργαζομένων.
Η αντίθεση αυτή δεν είναι απλώς ιστορική, καθώς ο Γκάβιν Μιούλερ στο βιβλίο του Σπάζοντας πράγματα στη δουλειά αναλύει τη σημασία του λουδισμού ως κριτικής στη σύγχρονη τεχνολογία. Παρά την προώθηση της τεχνολογικής προόδου, πολλές φορές διαφεύγει ότι η βελτίωση των συνθηκών ζωής σε σημαντικά τμήματα του πληθυσμού συνδέεται περισσότερο με κοινωνικά κινήματα που επιδίωξαν αναδιανομή και όχι με την τεχνική πρόοδο αυτή καθαυτή.
Ο Μιούλερ, θέλοντας να αναδείξει τη λουδιστική προσέγγιση στην κριτική των νέων τεχνολογιών, ενσωματώνει τις ιστορικές και θεωρητικές αναφορές σε αγώνες ενάντια στην υπαγωγή της εργασίας στις απαιτήσεις της καπιταλιστικής παραγωγής. Με την κριτική του στον επιταχυντισμό, εστιάζει στην ανάγκη επανακαθορισμού των κοινωνικών σχέσεων και επισημαίνει ότι η αναδιάρθρωση της παραγωγής δεν συνιστά απελευθέρωση από την εργασία, αλλά οδηγεί σε νέες ανισότητες και μορφές αντίστασης.
Πηγή περιεχομένου: in.gr
