Η εικόνα των 58 μουσικών της τζαζ στο Χάρλεμ τονίζει την ατομική και συλλογική τους τέχνη. Η τζαζ, όπως αναφέρει ο Ραλφ Έλισον, αποτελεί μια τέχνη ατομικής διεκδίκησης μέσα και ενάντια στην ομάδα. Κάθε σολίστας ξεσπά ενάντια στο σύνολο, και κάθε διάλειμμα ενισχύει τόσο την ατομική ελευθερία των άλλων παικτών όσο και τη συνοχή του συγκροτήματος. Στις 12 Αυγούστου 1958, ο φωτογράφος Αρτ Κέιν κάλεσε όσους σολίστες της τζαζ μπορούσε να συγκεντρώσει για μια φωτογραφία που γιόρταζε την πιο συλλογική στιγμή της μουσικής.
Οι 58 μουσικοί της τζαζ που έγιναν 57, προσελήφθησαν για να συμμετάσχουν σε μια εγκατάσταση στην East 126th Street στο Χάρλεμ. Ο σπουδαίος πιανίστας Γουίλι Σμιθ, κουρασμένος, καθόταν στο διπλανό σκαλοπάτι όταν ο Κέιν τράβηξε την εμβληματική φωτογραφία του.
Η φωτογραφία αυτή, που εμφανίστηκε στο τεύχος Ιανουαρίου 1959 του Esquire, αποτέλεσε το επίκεντρο του ντοκιμαντέρ A Great Day in Harlem, το οποίο προτάθηκε για Όσκαρ. Ένας χρόνος μετά, τον Αύγουστο του 1959, το συγκρότημα του Μάιλς Ντέιβις κυκλοφόρησε το άλμπουμ-ορόσημο Kind of Blue, αλλά από τους 58 μουσικούς εκείνης της ημέρας, μόνο ο Σόνι Ρόλινς είναι ακόμα ζωντανός.
Βίντεο:
Πηγή περιεχομένου: in.gr
