Η μελέτη DNA αποκαλύπτει ότι η Σαχάρα ήταν μια πλούσια σαβάνα πριν από 7.000 χρόνια, φιλοξενώντας απομονωμένα ανθρώπινα γένη. Η έρημος Σαχάρα, γνωστή για την αφιλόξενη φύση της, εκτείνεται σε μια περιοχή της Βόρειας Αφρικής που καλύπτει τμήματα 11 χωρών και έχει έκταση συγκρίσιμη με αυτή της Κίνας ή των Ηνωμένων Πολιτειών. Ωστόσο, οι τελευταίες ανακαλύψεις, όπως αναφέρει το Reuters, αποκαλύπτουν ότι αυτή η περιοχή δεν υπήρξε πάντα έτσι. Από περίπου 14.500 έως 5.000 χρόνια πριν, η Σαχάρα ήταν μια καταπράσινη σαβάνα πλούσια σε υδάτινο στοιχείο και έσφυζε από ζωή. Σύμφωνα με μελέτη που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Nature, οι ερευνητές ανάλυσαν DNA από τα λείψανα δύο γυναικών που έζησαν στη σημερινή Λιβύη πριν από περίπου 7.000 χρόνια. Τα λείψανα αυτά βρέθηκαν σε ένα βραχώδες καταφύγιο που ονομάζεται Τακαρκόρι, το οποίο, όπως ανέφερε ο αρχαιογενετιστής Γιοχάνες Κράουζε του Ινστιτούτου Εξελικτικής Ανθρωπολογίας Max Planck, ήταν κατά την εποχή εκείνη μια πλούσια σαβάνα με μια κοντινή λίμνη, σε αντίθεση με το σημερινό άνυδρο τοπίο.
Η ανάλυση των γονιδιωμάτων αποκάλυψε ότι οι άνθρωποι που ζούσαν στο Τακαρκόρι ανήκαν σε μια διακριτή και μέχρι σήμερα μη ταυτοποιημένη γενεαλογική γραμμή, η οποία ήταν απομονωμένη από τους υποσαχάριους και ευρασιατικούς πληθυσμούς. Εντυπωσιακά, οι κάτοικοι του Τακαρκόρι δεν παρουσίασαν καμία σημαντική γενετική επιρροή από άλλους πληθυσμούς, γεγονός που δείχνει την απομόνωσή τους. Οι ανακαλύψεις αυτές υποδεικνύουν ότι, αν και οι άνθρωποι αυτοί ασκούσαν κτηνοτροφία, παρέμειναν γενετικά απομονωμένοι για πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα.
Η γενεαλογική γραμμή τους φαίνεται να αποτελεί απομεινάρι της γενετικής ποικιλομορφίας που υπήρχε στη βόρεια Αφρική, πριν από περίπου 50.000 χρόνια. Παρά τη μετακίνηση πληθυσμών από την Ιβηρική και τη Σικελία, η γενεαλογία των Τακαρκόρι παρέμεινε σε απομόνωση για πολύ μεγαλύτερο χρονικό διάστημα απ’ ό,τι θα αναμενόταν. Ο Κράουζε σημειώνει ότι η πατρίδα τους παραμένει αβέβαιη, καθώς η Σαχάρα έγινε κατοικήσιμη μόλις πριν από 15.000 χρόνια.
Η έρευνα προσφέρει μια νέα προοπτική για τη βαθιά ιστορία της περιοχής και αναδεικνύει τη σημασία του DNA ως εργαλείου για την κατανόηση των ανθρώπινων πληθυσμών που ζούσαν εκεί.
Πηγή περιεχομένου: in.gr
