Ανακαλύψτε την τριλογία του Μάθιου Ράνκιν, που συνδυάζει τον ιρανικό κινηματογράφο με τη φαντασία του Γουίνιπεγκ. Ο ιρανικός κινηματογράφος αναβλύζει από την πλούσια κληρονομιά χιλίων χρόνων ποίησης, ενώ ο κινηματογράφος του Γουίνιπεγκ προέρχεται από 40 χρόνια προσφορών επίπλων. Η αντίθεση αυτή, όσο παράδοξη κι αν φαίνεται, αντανακλά τη σύγχρονη πραγματικότητα, όπως σχολιάζει ο Μάθιου Ράνκιν προσπαθώντας να αποδώσει την ουσία της τελευταίας του κινηματογραφικής τριλογίας, Universal Language. Ένας γρήγορος τρόπος να κατανοήσει κάποιος τη σύλληψη της ταινίας είναι να φανταστεί πώς θα ήταν αν το Ιράν είχε εγκατασταθεί στον Καναδά.
Ο Μάθιου Ράνκιν, πειραματικός σκηνοθέτης με καταγωγή από τη Μανιτόμπα και βάση το Μόντρεαλ, είναι βαθιά επηρεασμένος από τις ιρανικές ταινίες του Νέου Κύματος, ειδικά εκείνες που διακρίνονται για το νεορεαλιστικό τους ύφος. Έχει μεταφέρει αυτή τη ματιά στο φανταστικό σκηνικό ενός Γουίνιπεγκ που διαπνέεται από τις παραδόσεις του φαρσί. Οι ήρωές του αποκαλούν ο ένας τον άλλον Agha, ένα σεβαστό προσωνύμιο που διαπνέει τη σχέση τους και ενσωματώνει τον πολιτισμό τους. Το αποτέλεσμα του Universal Language είναι μια τριλογία αλληλεπικαλυπτόμενων ιστοριών που, αν και φαίνεται παράλογη, συγκεντρώνει δύναμη και συναισθηματική βαρύτητα.
Στο πρώτο μέρος της τριλογίας, παρακολουθούμε τις περιπέτειες δύο νεαρών αδελφών, οι οποίες ξεκινούν μια χειμωνιάτικη Οδύσσεια για να ανακτήσουν ένα χαρτονόμισμα 500 ρίελ. Αυτή η πλοκή παραπέμπει στο κλασικό έργο του Κιαροστάμι, Where Is the Friend’s House?, αλλά ο Ράνκιν επιλέγει να εστιάσει στην κωμωδία και τις δυναμικές των χαρακτήρων.
Στη δεύτερη ιστορία, γνωρίζουμε τον Μασούντ, έναν υπάλληλο εξυπηρέτησης πελατών, ο οποίος μετατρέπει ένα εγκαταλελειμμένο χαρτοφύλακα σε τουριστική ατραξιόν της πόλης. Στην τρίτη ιστορία, ο Ράνκιν υποδύεται τον Μάθιου, ο οποίος επιστρέφει στο Γουίνιπεγκ και ανακαλύπτει ότι η μητέρα του έχει δημιουργήσει μια νέα σχέση με τον Μασούντ, προσφέροντας μια βαθιά και στοχαστική απεικόνιση της απομόνωσης και της σύνδεσης.
Η ταινία είναι γεμάτη από ενδιαφέροντα στοιχεία και χαρακτήρες που συμβάλλουν στην ανάπτυξη μιας ατμόσφαιρας γεμάτης μελαγχολία και κωμωδία, από καφετέριες εμπνευσμένες από την ιρανική κουλτούρα μέχρι μοναδικούς ανθρώπους που συνθέτουν ένα καλειδοσκόπιο πολιτισμών. Παρόλο που μπορεί να φανεί ότι η αλληγορία κουράζει, η παρακολούθηση των τελευταίων σκηνών αποδεικνύει τη σύνθετη και αλληλένδετη φύση των ταυτοτήτων και των σχέσεων.
Βίντεο:
Πηγή περιεχομένου: in.gr
