Δημοσθένης Βουτυράς, κορυφαίος διηγηματογράφος του 20ού αιώνα, άφησε ανεξίτηλο αποτύπωμα στη λογοτεχνία. Στις 27 Μαρτίου 1958, μετά από μακρά και επώδυνη ασθένεια, ο Δημοσθένης Βουτυράς, ένας από τους πιο παραγωγικούς διηγηματογράφους του προηγούμενου αιώνα, έφυγε από τη ζωή. Ο γεννημένος το 1872 Βουτυράς είχε τιμηθεί με το Εθνικό Αριστείο Γραμμάτων και Τεχνών, καθώς και με το Αριστείο του Δήμου Πειραιά . Το έργο του είχε μεταφραστεί και δημοσιευτεί σε ξένες ανθολογίες, αποδεικνύοντας τη διεθνή αναγνώριση που έλαβε.
Ο Βασίλης Βασιλικός αναφέρει για τον Βουτυρά: «Αξίζει να μνημονευθεί ως ένας από τους πρώτους που επιχείρησαν να καθιερώσουν το επάγγελμα του συγγραφέα στην Ελλάδα». Παρά τις δύσκολες οικονομικές συνθήκες της εποχής, κατάφερε να επιβιώσει αποκλειστικά από το δημιουργικό του έργο, ζώντας φτωχά αλλά με αξιοπρέπεια. Ο Βουτυράς, που αρχικά ήθελε να γίνει ναυτικός, στράφηκε στο γράψιμο έπειτα από την αποτυχία του σε μια παράσταση όπερας, επιλέγοντας να εκφράσει τη μουσική του επιθυμία μέσα από τη λογοτεχνία .
Από το Κουκάκι, όπου πέρασε τα τελευταία χρόνια της ζωής του, υποδέχτηκε πνευματικούς ανθρώπους από όλη την Ελλάδα και το εξωτερικό, οι οποίοι τον επισκέπτονταν ως τόπο προσκυνήματος. Ο Δημοσθένης Βουτυράς, αν και με καίρια ελαττώματα στο ύφος του, προσέφερε ρεαλιστικές εικόνες από τη ζωή των φτωχών και των καταφρονεμένων της εποχής, δημιουργώντας μια ανεκτίμητη κληρονομιά στα Ελληνικά Γράμματα.
Πηγή περιεχομένου: in.gr
