Από την Μαρία Κρύου
Δύο θεατρικά έργα που κοιτάζουν τη ζωή υπό το πρίσμα της αδερφικής σχέσης φέρνουν στη σκηνή δύο δυνατά γυναικεία ντουέτα.
«Οι φάλαινες του Αυγούστου»
Πρωταγωνίστριες της θεατρικής σκηνής της χώρας, η Τζένη Ρουσσέα και η Έρση Μαλικένζου χάρισαν σπάνιες στιγμές μέσα από συνεργασίες με έξοχους σκηνοθέτες, μεταφραστές και ηθοποιούς, αλλά κυρίως μέσα από τις ερμηνείες τους. Είναι τόσο ίδιες αλλά και ταυτόχρονα τόσο διαφορετικές… Ο σκηνοθέτης Πέτρος Ζούλιας, γνωρίζοντας καλά το υποκριτικό ταλέντο και τη μεγάλη σκηνική τους πείρα, αποφάσισε φέτος να τις φέρει μαζί στη θεατρική σκηνή.
Θα τις απολαύσουμε, λοιπόν, στο έργο του Ντέιβιντ Μπέρι να ερμηνεύουν δύο χήρες αδερφές που συναντιούνται σε ένα νησί και με θέα στη θάλασσα αναλογίζονται τη ζωή. «Η μία ελπίζει στο μέλλον, αγωνίζεται έως το τέλος, η άλλη παραιτείται και ζει αναπολώντας το παρελθόν. Ο χρόνος, βαρύ φορτίο στις πλάτες τους, κυριαρχεί. Η εποχή τους έχει περάσει ανεπιστρεπτί. Είναι ένα σπάνιο είδος που εξαφανίζεται, αλλά ακόμη υπάρχει». Έργο-ύμνος στην τρίτη ηλικία, βαθιά τρυφερό και ανθρώπινο, αφήνει μια γλυκιά επίγευση και μας θυμίζει ότι κάθε δρόμος που δεν έχουμε περπατήσει ακόμη βρίσκεται μπροστά μας. Μαζί τους παίζουν οι Νίκος Γαλανός, Μαρία Αντουλινάκη, Μάκης Πατέλης, Γιάννης Μαρίνος. (Χώρα, από 18/10)
«Αέρας»
Η Όλια Λαζαρίδου και η Ναταλία Τσαλίκη ανήκουν στην ίδια γενιά, ξεκίνησαν την καλλιτεχνική τους πορεία σχεδόν ταυτόχρονα, τη δεκαετία του ’80, εντούτοις δεν είχαν παίξει ποτέ μαζί. Όμως ο χρόνος στην τέχνη δεν μετράει με τον ίδιο τρόπο… Ήρθε λοιπόν η στιγμή οι δύο πρωταγωνίστριες να συναντηθούν και να αφεθούν στη δύναμη του «Αέρα». Αυτός είναι ο τίτλος του έργου του Βασίλη Χατζηγιαννίδη, το οποίο σκηνοθετεί ο Μανώλης Δούνιας και θέλει τις δύο ηρωίδες να μεταπλάθονται σε αερικά που αλλάζουν συνεχώς μορφές, να γίνονται αληθινά παράλογες και τραγικά αστείες.
Η σκηνή γίνεται ένα ανοιχτό πεδίο για δύο αδερφές που ξανασυναντιούνται ύστερα από χρόνια με αφορμή το θάνατο της μητέρας τους και μια αναπάντεχη κληρονομιά. «Κι ενώ όλα δείχνουν πως πολλά είναι αυτά που τις χωρίζουν, ο αέρας τρυπώνει κάθε τόσο από τα παράθυρα κουβαλώντας λέξεις και αναμνήσεις, φέρνοντας φαντάσματα του παρελθόντος, μελωδίες μακρινές αλλά οικείες, πλημμυρίζοντάς τις τελικά με τη ζωή τους όλη». (Ιλίσια-Βολανάκη, από 18/10)
Ιλίσια-Βολανάκης
Παπαδιαμαντοπούλου 4
Χώρα
Αμοργού 20
ΠΗΓΗ: ΑΘΗΝΟΡΑΜΑ
