«Είναι η εποχή που λίγο μετά ανακαλύπτεται η Αμερική. Αυτές οι δύο χρονολογίες, 1453 και 1492, συμπυκνώνουν αυτή τη στροφή» ανέφερε
Η κορυφαία βυζαντινολόγος και ακαδημαϊκός Ελένη Γλύκατζη – Αρβελέρ τόνισε ότι «η 29η Μαΐου, ημέρα επετείου της Άλωσης της Κωνσταντινούπολης από τους Οθωμανούς, σηματοδοτεί το τέλος του Βυζαντίου και τη στροφή από τον Μεσαίωνα στην Αναγέννηση».
«Με την Πτώση της Πόλης αλλάζει όλος ο πολιτισμός. Αυτό που θα λέγαμε ύφος και ήθος» αναφέρει η ακαδημαϊκός, σε συνέντευξή της με αφορμή την επέτειο της Αλώσεως της Κωνσταντινούπολης το 1453.
Η 96χρονη παραχώρησε συνέντευξη στα «Νέα Σαββατοκύριακο» και σχολίασε το τι σήμαινε για τον κόσμο αλλά τον ελλαδικό χώρο η πτώση της Πόλης.
«Η πτώση της Κωνσταντινούπολης σημαίνει τη στροφή από τον Μεσαίωνα στην Αναγέννηση. Είναι η εποχή που λίγο μετά ανακαλύπτεται η Αμερική. Αυτές οι δύο χρονολογίες, 1453 και 1492, συμπυκνώνουν αυτή τη στροφή. Με τη διαφορά ότι η Αναγέννηση, η οποία σημαίνει επιστροφή στο μεγαλείο το ελληνορωμαϊκό, γίνεται τώρα ερήμην των γεννητόρων της. Την ίδια, δηλαδή, περίοδο, υπό την Τουρκοκρατία, οι Έλληνες γνωρίζουν τον “μεσαίωνα”, ενώ πριν δεν είχαν», επισήμανε.
Η ίδια κατέδειξε και το «μπόλιασμα» που έγινε στη Δύση μετά την Πτώση της Πόλης και αυτό συνέβαλε στην Αναγέννηση. «Με την πτώση της Πόλης αλλάζει όλος ο πολιτισμός. Αυτό που θα λέγαμε ύφος και ήθος. Μπορεί ο Μωάμεθ να χρησιμοποιεί τα ελληνικά και να έχει την Κωνσταντία ως πρωτεύουσα, αλλά όλη η αρχαία μεγαλοσύνη δεν υπάρχει εκείνη τη στιγμή, τουλάχιστον στην Πόλη. Οι φυγάδες διανοούμενοι, όπως ο Βησσαρίων και ο Γαζής, πηγαίνουν στην Ιταλία και εκεί συμβάλλουν στην Αναγέννηση.
Βέβαια, μετέφεραν τη γνώση της ελληνικής γλώσσας και του ελληνικού διδάγματος, οπότε βοήθησαν στη δυτική Αναγέννηση, αλλά να μην υπερβάλλουμε και να μην ξεχνάμε ότι ήδη υπήρχαν ο Δάντης, ο Βοκάκιος, ο Φρα Αντζέλικο, ο Ντονατέλο κ.ά. Πάντως ήταν μια συνέπεια της Πτώσης ότι η ελληνική πολυμάθεια έγινε και δυτική χάρις ακριβώς και στους Έλληνες. Να θυμηθούμε ότι ο Βησσαρίων ο Τραπεζούντιος φεύγει με τα βιβλία του, τα οποία στη Βενετία συνιστούν την πρώτη μαγιά της περίφημης Μαρκιανής Βιβλιοθήκης», σημείωσε.
Σε άλλο σημείο ανέφερε και την παρεξήγηση για το όνομα Βυζάντιο:
«Η παρεξήγηση γύρω από το Βυζάντιο ήταν ότι οι ιστορικοί που άρχισαν να το ερευνούν ήταν Δυτικοί. Όταν άρχισαν να δημοσιεύουν κείμενα της εποχής αναφέρονταν στην αρχαία Ελλάδα. Όταν έφτασαν σε Ζωναράδες, Προκόπιους, Σκυλίτζηδες και τα λοιπά, αναρωτιόντουσαν τι είναι όλοι αυτοί. Σκέφτηκαν να πουν ”Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία”. Ήταν καθολικοί όμως καλόγεροι κι έτσι απέφυγαν το ”ρωμαϊκή”, γιατί θεωρούσαν ότι οι ίδιοι εκπροσωπούσαν τη Ρώμη, δεν ήταν αιρετικοί.
Σκέφτηκαν μετά το ”Βασίλειο Κωνσταντινούπολης”. Ούτε όμως αυτό στάθηκε, γιατί υπήρχε το Φραγκικό Βασίλειο, το οποίο έγινε το 1204 έως το 1261, οπότε ξαναπήραν οι Βυζαντινοί την Πόλη. Τότε κάποιος από τους μοναχούς είπε ότι η Κωνσταντινούπολη χτίστηκε στο παλαιό Βυζάντιο. Και πράγματι ονομάστηκε ”Βυζάντιο”, αλλά μόνο από τους Καθολικούς στη Γαλλία. Οι Άγγλοι μιλούσαν για ”Ύστερη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία”, οι Γερμανοί για ”Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία”. Μόνο όταν οι Έλληνες έκαναν λόγο για Βυζάντιο -και όχι για Ρωμιοσύνη- καθιερώθηκε το όνομα».
«Πολέμησα πολύ στη Γαλλία για να βρει το Βυζάντιο τη θέση που του αξίζει στην Ιστορία. Νομίζω ότι τα κατάφερα κατά κάποιον τρόπο, γιατί οι φοιτητές μου στις 29 Μαΐου μού έστελναν συλλυπητήριο τηλεγράφημα. Έπειτα πρέπει να πούμε ότι αν κοιτάξεις πόσες εκθέσεις έχουν γίνει στην Αμερική, στη Γαλλία και παντού, το δήθεν σκοταδιστικό Βυζάντιο έχει βρει τη θέση του.
Είναι η βάση της πρώτης Αυτοκρατορίας της Ευρώπης. Γιατί η Ευρώπη είναι η αρχαία Ελλάδα, η νομοθεσία η ρωμαϊκή και η χριστιανική πίστη. Δηλαδή, Αθήνα, Ρώμη, Ιερουσαλήμ. Ποιο είναι το κράτος, ποια είναι η αυτοκρατορία πού βασίστηκε και στα τρία αυτά; Ακριβώς το Βυζάντιο. Δεν είναι τίποτα άλλο παρά η συνέχεια της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας εξελληνισμένη και εκχριστιανισμένη. Άρα η πρώτη ευρωπαϊκή αυτοκρατορία είναι το Βυζάντιο», πρόσθεσε η Ελένη Αρβελέρ.
Δείτε επίσης: Δένδιας για Άλωση της Κωνσταντινούπολης: «Αποφράς ημέρα»
