Οι σκληρές ιστορίες κακοποίησης που πήραν φωνή και εικόνα στο ελληνικό Ιnstagram
Φωτογραφία: Μάριος Μητράκης

Οι σκληρές ιστορίες κακοποίησης που πήραν φωνή και εικόνα στο ελληνικό Ιnstagram

“Ήμουν 7 όταν η μαμά πέθανε. Έμεινα μόνη μαζί με τον μπαμπά. Τα σαββατοκύριακα υπήρχε παρκάρισμα στον παππού και τη γιαγιά. Και αυτός ο παππούς…”,”Στα 16 μου με παρενόχλησε σεξουαλικά ο γυμναστής του σχολείου μου”,“Από πολύ μικρή ηλικία με φώναζαν αδελφή γιατί είχα ψιλή φωνή και περίεργη συμπεριφορά”. Σκοτεινές ιστορίες ανθρώπων που έχουν υποστεί κάθε μορφή κακοποίησης και βίας και παρέμεναν θαμμένες “κάτω από το χαλί”, αποκτούν φωνή και εικόνα μέσα από το Instagram του Μάριου Μητράκη, φέρνοντας τους πρωταγωνιστές τους ένα βήμα πιο κοντά στη λύτρωση, και δείχνοντας παράλληλα σε άτομα με παρόμοια βιώματα, ότι δεν είναι μόνα.

Ρεπορτάζ: Κωνσταντίνα Πλοιαρίδη

Ο Μάριος Μητράκης, γνωστός ως πρώην “managereos” από τα βίντεο χιουμοριστικού-κοινωνικού σχολιασμού που ανέβαζε στο προφίλ του στο Instagram, έκανε… στροφή 180 μοιρών στο περιεχόμενό του και ξανασυστήθηκε στο κοινό του, με αναρτήσεις από σκίτσα που έκανε ο ίδιος. Πλέον, ο λογαριασμός του λειτουργεί ως ένα ασφαλές περιβάλλον για άτομα που θέλουν να μοιραστούν από τις χειρότερες ιστορίες της ζωής τους, μέχρι και απλές, καθημερινές σκέψεις, σε κάποιον που να τους ακούσει, καθώς, όπως λέει ο ίδιος στο politic.gr, δεν υπάρχει ιστορία που να μένει αδιάβαστη.

“Γράψε ό,τι θες ανώνυμα”

Όλα ξεκίνησαν πριν από δύο μήνες, όταν αναζητούσε μια πηγή έμπνευσης για τα σκίτσα του και αποφάσισε να δημιουργήσει μία φόρμα google με όνομα “Γράψε ό,τι θες ανώνυμα”, ζητώντας από τους ακόλουθούς του να καταθέσουν σκέψεις, ιδέες, εξομολογήσεις, αναμνήσεις και εικόνες που θα ήθελαν να δουν να παίρνουν μορφή. “Ηδη από τις πρώτες απαντήσεις άρχισαν οι εξομολογήσεις, τα δύσκολα βιώματα και λέω, τι γίνεται εδώ; Πρέπει καπως να το βγάλω από μέσα μου”, λέει ο κ. Μητράκης, εξηγώντας πως ξεκίνησε να “ντύνει” τις ιστορίες με ζωγραφιές και να τις δημοσιεύει, κάτι που έφερε έναν καταιγισμό σχολίων από άτομα που ένιωθαν να ταυτίζονται και από άλλα που ήθελαν να στείλουν έστω και διαδικτυακά, δύναμη και στήριξη στον εκάστοτε ανώνυμο συγγραφέα.

“Δάνεισε τη φωνή σου”

Η ιδέα για τη φωνή, ήρθε λίγο αργότερα, εξηγεί ο κ. Μητράκης, όταν ξεκίνησαν να έρχονται πιο μεγάλες και “βαριές” εξομολογήσεις, που όπως λέει “δεν μπορούσαν να αποτυπωθούν μέσα από 10 σκίτσα, γιατί θα χανόταν το νόημα”. Έτσι, μέσω του κοινού του, βρήκε πολλούς εθελοντές, πρόθυμους να δανείσουν τη φωνή τους σε αυτούς που θέλουν να ακουστούν, με το αποτέλεσμα να λειτουργεί λυτρωτικά για τους δεύτερους, με ορισμένους μάλιστα να “σπάνε” την ανωνυμία τους, στέλνοντάς του ένα μεγάλο ευχαριστώ.

“Οι περισσότερες ιστορίες είναι από γυναίκες”

Σύμφωνα με τον κ. Μητράκη, οι πιο σοκαριστικές ιστορίες μέχρι τώρα ανήκουν σε γυναίκες, καθώς οι άνδρες που χρησιμοποιούν την ανώνυμη φόρμα, την βλέπουν ως ένα μέσο να μοιραστούν απλές σκέψεις και συναισθήματα κάτι που ενδεχομένως τους λείπει από την καθημερινή ζωή. “Έχουν περισσότερο την ανάγκη να εκφραστούν συναισθηματικά ακόμη και για κάτι απλό, κάτι που ίσως λόγω της κοινωνίας να νιώθουν ότι δεν είναι πρέπον να κάνουν, ως άνδρες”, αναφέρει. Ωστόσο, τις τελευταίες μέρες έχει δεχτεί και ιστορίες από άτομα της ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας που έχουν στιγματιστεί λόγω της σεξουαλικής τους ταυτότητας και βιώνουν bullying ήδη από τα πρώτα χρόνια της ζωής τους.

“Πολλές από τις εξομολογήσεις που λαμβάνω, ξεχωρίζουν για το πόσο χτύπημα στην καρδιά είναι, δεν μπορεις να τις προσπεράσεις, τις διαβάζω και μου μένουν, με επηρεάζουν”, λέει ο κ. Μητράκης, αναφερόμενος στην ιστορία μίας κοπέλας που τον στιγμάτισε “ειμαι ακομη ανήλικη αλλα εχω αυτοκτονικες τάσεις, φταίει η σχέση με την μητέρα μου σε αυτό, είμαι ακόμη 14”. Μάλιστα, τα mommy και daddy issues φαίνεται να κυριαρχούν σε αρκετές περιπτώσεις, ενώ πολλές φορές “η κακοποιητική συμπεριφορά ξεκινάει από τη σχέση της μάνας προς τον πατέρα ή και αντίθετα και φτάνει να επηρεάζει και τα παιδιά”, όπως αναφέρει.

Μιλώντας για την εμπιστοσύνη που του δείχνει ο κόσμος, λέει πως “σίγουρα βοηθάει η ανωνυμία, είναι και ένα είδος ψυχοθεραπείας το γράψιμο, σε βοηθάει να δεις τις σκέψεις σου γραμμένες και να ξέρεις ότι κάποιος, κάπου καποτε θα το διαβάσει”, ενώ του έχει κάνει ιδιαίτερη εντύπωση το ότι το ίδιο κοινό απέκτησε από το χιουμοριστικό περιεχόμενο που δημοσίευσε κάποτε, είναι το ίδιο κοινό που όπως φαίνεται, έχει περάσει τόσο δύσκολα βιώματα.

Σχετικά με το τι σκοπεύει να κάνει στο προσεχές διάστημα, λέει πως θα ήθελε να δώσει μια κατεύθυνση προς μια πιο έμπρακτη βοήθεια, αλλά και να έρθουν να προστεθούν και “επώνυμες φωνές” στη διαδικασία. “Νιώθω οτι αν κάποιος επώνυμος διαβάσει την ιστορία σου και δεις οτι ακούγεται η ιστορία σου από κάποιον που θαυμάζεις, θα πάρει μια καλύτερη διάσταση όλο αυτό”, καταλήγει.

Δείτε επίσης: Θεσσαλονίκη: Νέα προθεσμία πήρε η 31χρονη που κατηγορείται ότι μαχαίρωσε τον σύζυγό της

Loading

Play