Μια ανασκόπηση του μυθιστορήματος «Να την προσέχει» του Ζαν Μπατίστ Αντρεά, που εξερευνά τις ζωές αντιηρώων μέσα στην ιστορία. Ο άγγελος της Ιστορίας, σύμφωνα με την ιδιοφυή ανάγνωση του Βάλτερ Μπένγιαμιν του πίνακα του Πάουλ Κλέε, είναι προσανατολισμένος στο παρελθόν. Εκεί όπου για εμάς προβάλλεται μια αλληλουχία γεγονότων, εκείνος αναγνωρίζει μόνο μία συνεχόμενη καταστροφή, η οποία σωρεύει ερείπια και τα εκτοξεύει μπροστά του. Ταυτόχρονα, η πρόοδος τον σπρώχνει προς το μέλλον, στο οποίο παραμένει αδιάφορος. Τι άραγε θα ανακάλυπτε αν εστίαζε στις καθημερινές στιγμές ανθρώπων που παγιδεύονται από την ιστορία; Μιλάει για τις ζωές εκατομμυρίων αντιηρώων που υπομένουν τις συνέπειες των αποφάσεων των ισχυρών, αλλά συνεχίζουν να κοιτούν τον ουρανό, ακόμα και από τον υπόνομο. Αυτούς τους χαρακτήρες παρουσιάζει ο 54χρονος Γάλλος συγγραφέας Ζαν Μπατίστ Αντρεά στο μυθιστόρημά του «Να την προσέχει» (εκδ. Πατάκη, μτφ. Μήνα Πατεράκη -Γαρέφη, 2025), το οποίο βραβεύθηκε με το Γκονκούρ πριν από δύο χρόνια.
Κεντρική μορφή του έργου είναι ο Μίμο (Μικελάντζελο) Βιταλιάνι, Ιταλός που γεννήθηκε στη Γαλλία το 1904 και αντιμετωπίζει τον νανισμό. Η απώλεια του πατέρα του στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο και ο αποχωρισμός από τη μητέρα του τον οδηγούν στην Ιταλία για να γίνει γλύπτης. Ο αφηγητής, σε ηλικία 82 ετών, βρίσκεται σε κλίνη αναμονής στο Σάκρα ντι Σαν Μικέλε το 1986, προσπαθώντας να διηγηθεί τη ζωή του στον φίλο του, ηγούμενο Βιντσέντσο. Ο Μίμο, ως ετοιμοθάνατος, επιθυμεί να αποκαλύψει το μυστικό πίσω από τη σκανδαλώδη Πιετά που έχει δημιουργήσει. Το έργο του, που παραμένει ανεξίτηλο στη μνήμη των ανθρώπων, καταδεικνύει τις αντιφάσεις της ζωής του.
Ο κόσμος του Μίμο αντιπροσωπεύει μια εποχή που απομακρύνεται, με τον φουτουρισμό και τον φασισμό να πασχίζουν για κυριαρχία στην Ιταλία, πληρώνοντας το τίμημα της συνεργασίας με την παλιά αριστοκρατία. Η επιθυμία του Μίμο να γίνει αναγνωρίσιμος γλύπτης τον φέρνει αντιμέτωπο με την καθημερινότητα και την επιβίωση. Η ηθική του σύγκρουση αποτυπώνεται μέσα από την πολυπλοκότητα των σχέσεων, όπως η ρομαντική του σχέση με την Βιόλα, μια συγγενή του, που εκπροσωπεί το ηθικό κέντρο της αφήγησης.
Η ιστορία τους εκτυλίσσεται μέσα από ανατρεπτικές σκηνές και απρόβλεπτες εξελίξεις, διαπνέεται από τη δημιουργική φαντασία του Αντρεά και τα συναισθήματα των χαρακτήρων. Η αφήγηση συνδυάζει στοιχεία κλασικού και μοντέρνου, με τις προσωπικές τους ιστορίες να αποκαλύπτουν την ανθρώπινη ψυχή εν μέσω κοινωνικών και πολιτικών αναταραχών. Ο Μίμο και οι φίλοι του προχωρούν ανάμεσα στις αλλαγές του κόσμου, αλλά και τις δικές τους προσωπικές προκλήσεις.
Η αναγνώριση των μασκών που φορούν οι άνθρωποι στον κόσμο του Αντρεά καταδεικνύει την αντιφατική φύση της ύπαρξής τους. Αναδεικνύει τη δύναμη του ανθρώπινου πνεύματος να συνεχίζει να αναζητά το νόημα και την ομορφιά, ακόμα και μπροστά στην καταστροφή. Η χρήση κινηματογραφικών και λογοτεχνικών αναφορών προσθέτει βάθος και πολυπλοκότητα στην αφήγηση, καθιστώντας το έργο ένα αξέχαστο ταξίδι.
Πηγή περιεχομένου: in.gr
