Επιστήμονες ανακάλυψαν το ηφαίστειο που εξερράγη το 1831 και ψύχρανσε το κλίμα της Γης, επηρεάζοντας εκατομμύρια ανθρώπους. Ένα άγνωστο ηφαίστειο εξερράγη το 1831 με τόση δύναμη ώστε ψύχρανε το κλίμα της Γης. Σχεδόν 200 χρόνια αργότερα, οι επιστήμονες έχουν καταφέρει να εντοπίσουν την πηγή αυτής της μυστηριώδους έκρηξης. Η έκρηξη του 1831 ήταν μία από τις πιο ισχυρές του 19ου αιώνα, εκτοξεύοντας μεγάλες ποσότητες διοξειδίου του θείου στη στρατόσφαιρα, με αποτέλεσμα οι μέσες ετήσιες θερμοκρασίες στο βόρειο ημισφαίριο να υποχωρήσουν κατά περίπου 1 βαθμό Κελσίου. Αυτό το γεγονός συνέπεσε με το τέλος της Μικρής Εποχής των Παγετώνων, μίας από τις πιο ψυχρές περιόδους που έχει γνωρίσει η Γη τα τελευταία 10.000 χρόνια.
Ενώ ήταν γνωστό το έτος της έκρηξης, η τοποθεσία του ηφαιστείου παρέμενε άγνωστη. Οι ερευνητές επιχείρησαν να επιλύσουν αυτό το παζλ μέσω της δειγματοληψίας πυρήνων πάγου στη Γροιλανδία και μελετώντας τα ισότοπα θείου και τα ηφαιστειακά θραύσματα που εναποτέθηκαν την περίοδο 1831-1834. Μέσω της γεωχημείας και της ραδιενεργούς χρονολόγησης, οι επιστήμονες κατόρθωσαν να συνδέσουν την έκρηξη με το ηφαίστειο Zavaritskii στο νησί Simushir, που ανήκει στις Κουρίλες νήσους, περιοχή αμφισβητούμενη από Ρωσία και Ιαπωνία.
Η συγκεκριμένη έκρηξη είχε παγκόσμιες κλιματικές συνέπειες, και μέχρι τώρα αποδίδονταν σε τροπικό ηφαίστειο. Ωστόσο, η έρευνα καταδεικνύει ότι η έκρηξη προήλθε από τις Κουρίλες, και όχι από τροπικές περιοχές. Η ανάλυση των πυρήνων πάγου αποκάλυψε ότι το 1831, η συγκέντρωση θείου στη Γροιλανδία ήταν τουλάχιστον 6,5 φορές μεγαλύτερη από την Ανταρκτική, γεγονός που υποδηλώνει μία σημαντική ηφαιστειακή δραστηριότητα.
Ο επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης, Δρ. William Hutchison, επεσήμανε ότι η ανακάλυψη αυτή υπογραμμίζει την ανάγκη κατανόησης της ηφαιστειακής δραστηριότητας και της ιστορίας των εκρήξεών της, ιδιαίτερα για τα ηφαίστεια που βρίσκονται σε απομονωμένες περιοχές. Επιπλέον, αναφέρθηκε ότι η έλλειψη δεδομένων για το ηφαίστειο Zavaritskii είχε οδηγήσει τους ερευνητές να εστιάσουν σε πιο γνωστά ηφαίστεια κοντά στον ισημερινό, αγνοώντας τη δυνατότητα του Zavaritskii να ευθύνεται για την έκρηξη του 1831.
Η μελέτη αυτή προσφέρει μια νέα διάσταση στη γνώση μας για τα ηφαίστεια του 19ου αιώνα και τις επιπτώσεις τους στο κλίμα της Γης. Η κατανόηση της συσχέτισης της ηφαιστειακής δραστηριότητας με τις κλιματικές ανωμαλίες είναι κρίσιμη για την πρόβλεψη μελλοντικών εκρήξεων και των πιθανών επιπτώσεών τους στην ανθρωπότητα.
Πηγή περιεχομένου: in.gr
