Επιστολές του Λουκίνο Βισκόντι προς τον Χέλμουτ Μπέργκερ: Ένας διάλογος αγάπης και απογοήτευσης

Επιστολές του Λουκίνο Βισκόντι προς τον Χέλμουτ Μπέργκερ: Ένας διάλογος αγάπης και απογοήτευσης

Ανακαλύψτε τις επιστολές του Λουκίνο Βισκόντι προς τον Χέλμουτ Μπέργκερ και την ένταση της σχέσης τους. Ο Λουκίνο Βισκόντι θα αποτύπωνε τη γέννησή του, στις 2 Νοεμβρίου 1906 -με την Ημέρα των Νεκρών- ως την αρχή ενός επαναστατικού πνεύματος: «Ήρθα στον κόσμο την Ημέρα των Νεκρών, από μια σύμπτωση που θα παραμείνει πάντα σκανδαλώδης, ίσως με εικοσιτετράωρη καθυστέρηση την Ημέρα των Αγίων Πάντων». Στα 30 και πλέον χρόνια της καριέρας του, ελάχιστες ταινίες του δεν προσέλκυσαν λογοκρισία ή σκάνδαλο, ξεκινώντας από το ντεμπούτο του.

Η ταινία «Διαβολικοί Εραστές» (Ossessione, 1943), βασισμένη στο μυθιστόρημα του James M. Cain, είναι ένα παθιασμένο δράμα που εξερευνά τις πολύπλοκες σχέσεις των χαρακτήρων, και φέρεται να ξέφυγε από τη λογοκρισία του φασιστικού καθεστώτος, χάρη στην εκτίμηση του Μουσολίνι προς αυτήν.

«Ο Λουκίνο Βισκόντι είχε μοναδικό σκοπό να σοκάρει το κοινό» μέσω των έργων του, τα οποία αγγίζουν ταμπού όπως η ομοφυλοφιλία, οι καυτές σχέσεις, και οι ψυχικές ασθένειες. Η ιταλική κοινωνία του καιρού του χρειαζόταν μια τέτοια επανάσταση.

Ο Χέλμουτ Μπέργκερ γεννήθηκε στις 29 Μαΐου 1944 στο Bad Ischl, και η συνεργασία του με τον Βισκόντι αποτέλεσε καθοριστικό σημείο στην καριέρα του. Ο Βισκόντι του έδωσε τον ρόλο στην ταινία «Οι Καταραμένοι», και οι επιστολές τους αποκαλύπτουν την ένταση της σχέσης τους. Σε μία από αυτές, ο Βισκόντι εκφράζει τη «βαριά καρδιά» και την «αγωνία» του για την κατάσταση της καριέρας του Μπέργκερ, προτρέποντάς τον να είναι υπομονετικός και να προετοιμάζεται για το μέλλον.

Σε άλλες επιστολές, ο Βισκόντι αυτοκριτικά αναλογίζεται την καριέρα του Μπέργκερ και τη σημειώνει: «Είχα ίσως εκπληρώσει και ολοκληρώσει το καθήκον μου να σου δώσω ένα επάγγελμα… έπρεπε σταδιακά να διαγράψω τον εαυτό μου από την πορεία σου». Αυτή η αφοσίωση και η αγάπη του Βισκόντι είναι εμφανείς αν και η επικοινωνία τους στηριζόταν στην υπομονή και την αμοιβαία κατανόηση.

Η τεράστια κληρονομιά του Βισκόντι, όπως δήλωσε ο ίδιος ο Χέλμουτ, δεν περιοριζόταν μόνο στα χρήματα, αλλά «στις διδαχές του, την τέχνη του, την αγάπη του».

Loading

Play