Αναλύουμε τις επαφές της ελληνικής γλώσσας με τις κελτικές γλώσσες και την ιστορία τους στη Μικρά Ασία. Η τρίτη μεγάλη ομάδα Κελτών μεταναστών εισχώρησε στη Μικρά Ασία το 278/277 π.Χ., όταν ο Νικομήδης Α’ της Βιθυνίας προσέλαβε, ως μισθοφόρους, χιλιάδες Κέλτες, υπό την ηγεσία του Λεοννόριου και του Λουτούριου. Οι πολεμιστές αυτοί είχαν το ελεύθερο να λεηλατούν τα μικρασιατικά εδάφη πλην της Βιθυνίας.
Οι Κέλτες προχώρησαν σε λεηλασίες πολλών πλούσιων πόλεων της Ιωνίας και της μικρασιατικής ενδοχώρας, ώσπου ο Αντίοχος Α’, μέλος της δυναστείας των Σελευκιδών, τους νίκησε, γεγονός που του εξασφάλισε το προσωνύμιο Σωτήρ. Μετά από κάποιες δεκαετίες και αφού ηττήθηκαν από τον βασιλιά της Περγάμου Άτταλο Α’, οι Κέλτες υποχρεώθηκαν να μετεγκατασταθούν στη λιγότερο πλούσια περιοχή της ανατολικής Φρυγίας, η οποία ονομάστηκε Γαλατία. Η γαλατική απειλή παρέμεινε ενεργός έως το 189 π.Χ., όταν οι Ρωμαίοι νίκησαν τις τρεις γνωστές φυλές των γαλατών εισβολέων.
Η συμφωνία που συνήφθη προβλέπει την παραμονή των Γαλατών στην περιοχή τους υπό τον έλεγχο του βασιλείου της Περγάμου. Στη συνέχεια, οι Γαλάτες εξελληνίστηκαν πλήρως και ακολούθησαν τις τύχες της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Έχοντας καταγράψει τις πρώιμες ελληνοκελτικές επαφές, μπορούμε να εξετάσουμε τη σχέση μεταξύ της ελληνικής και των κελτικών γλωσσών.
Η γλώσσα των Γαλατών που εγκαταστάθηκαν στη Μικρά Ασία είχε υψηλό βαθμό συγγένειας με τη γαλατική που μιλούταν στη Γαλλία. Παρόλα αυτά, γνωρίζουμε έναν μεγάλο αριθμό κελτικών ανθρωπωνυμίων από ιστορικούς και επιγραφές. Κελτικής προέλευσης θεωρείται και η λέξη κάρνυξ, ενώ εικάζεται ότι κάποιες γαλατικές λέξεις σχετίζονται με θεσμούς των Κελτών.
