Εξετάζουμε την σύνθετη σχέση φεμινισμού, έμφυλης βίας και κρατικής προστασίας μέσα από το έργο της Φρανσουάζ Βερζές. Στη σύγχρονη συζήτηση γύρω από την έμφυλη βία, κυριαρχεί συχνά η προσοχή στη σύνθεση της ποινικής αυστηρότητας με την αποτελεσματική επιτήρηση και καταστολή. Αυτό είναι ήδη εμφανές στις νομοθεσίες πολλών χωρών, όπου οι πρακτικές που μέχρι πρότινος θεωρούνταν ανεκτές, αναγνωρίζονται πλέον ως παραβατικές. Αν και αυτή η αλλαγή υποδηλώνει πρόοδο και αναγνώριση των υφιστάμενων διακρίσεων και βίας, υπάρχουν φωνές που αμφισβητούν την αποτελεσματικότητα της κρατικής βίας και καταστολής στην αντιμετώπιση της έμφυλης βίας. Ειδικότερα, τίθεται το κρίσιμο ερώτημα για το πώς μπορεί το κράτος να καταπολεμήσει την έμφυλη βία, όταν είναι υπεύθυνο για την αναπαραγωγή κοινωνικών ανισοτήτων και καταστολής.
Το νέο βιβλίο της Φρανσουάζ Βερζές, με τίτλο Μια φεμινιστική θεωρία της βίας. Για μια αντιρατσιστική πολιτική της προστασίας, αναλύει αυτή την πρόκληση. Η Βερζές επισημαίνει ότι η ιδέα ενός ενιαίου φεμινισμού είναι παραπλανητική, καθώς οι διαφορετικοί φεμινισμοί, με ποικίλες προσεγγίσεις, προσδιορίζονται από τις ιστορικές και κοινωνικές τους συνθήκες. Καθώς η ηγεμονία του νεοφιλελευθερισμού συνεχίζει να συνδυάζεται με τη βία και τις πρακτικές του καπιταλισμού, οι γυναίκες μεταναστευτικής καταγωγής και άλλες ευάλωτες ομάδες δεν αισθάνονται μεγαλύτερη ασφάλεια.
Η κριτική της Βερζές στον σωφρονιστικό φεμινισμό υπογραμμίζει ότι η τιμωρία δεν μπορεί να αποτελέσει λύση για την έμφυλη βία. Θέτει ερωτήματα για την πραγματική αποτελεσματικότητα των ποινών και προτείνει εναλλακτικές προσεγγίσεις που βασίζονται στην αλληλεγγύη και τη συλλογική δράση. Τονίζει την ανάγκη για ένα μοντέλο προστασίας που δεν στηρίζεται στην κρατική βία, αλλά στην ενδυνάμωση των κοινοτήτων και την προώθηση της εκπαίδευσης και της συνεργασίας.
Πηγή περιεχομένου: in.gr
