Του Carl Hulse (*)
Για πολλούς μήνες, οι Δημοκρατικοί απέφευγαν ακόμη και τη λέξη «παραπομπή» για τον Ντόναλντ Τραμπ. Μέχρι τη στιγμή που τη ζήτησαν ευθέως.
Η ξαφνική αυτή απόφαση αποδίδεται σε ένα θεμελιώδες γεγονός: οι Δημοκρατικοί πιστεύουν ότι οι νέες κατηγορίες κατά του Τραμπ είναι αρκετά απλές και σοβαρές για να πείσουν μια κοινή γνώμη που έχει κουραστεί από τον πόλεμο των σύνθετων αλληλοκατηγοριών τον οποίο παρακολουθεί τον τελευταίο καιρό.
Αντίθετα με τη δαιδαλώδη έκθεση του ειδικού ανακριτή για τις παρεμβάσεις της Ρωσίας στις εκλογές του 2016 και τις κατηγορίες για πιθανή παρακώλυση της δικαιοσύνης από τον Ντόναλντ Τραμπ, οι Δημοκρατικοί θεωρούν ότι η πιθανότητα ο Αμερικανός πρόεδρος να χρησιμοποίησε την αμερικανική βοήθεια προς την Ουκρανία ως όπλο για να αποσπάσει έρευνα για έναν πολιτικό του αντίπαλο από μια ξένη κυβέρνηση δικαιολογεί την έναρξη της διαδικασίας παραπομπής του.
Έπαιξε ρόλο κι ένας δεύτερος παράγων. Οι συνέπειες για την εθνική ασφάλεια που έχει η άσκηση πίεσης από τον πρόεδρο σε έναν σύμμαχό του για πολιτική βοήθεια έπεισαν πολλούς Δημοκρατικούς ότι μπορούν να υποστηρίξουν αυτή τη διαδικασία στις εκλογικές τους περιφέρειες παρά τη δημοτικότητα που εξακολουθεί να απολαμβάνει ο Ντόναλντ Τραμπ. «Μην έχετε καμιά αμφιβολία, οι κατηγορίες αυτές χρήζουν άμεσης διερεύνησης», δήλωσαν οι Στίβεν Χόρσφορντ και Σούζι Λι, δύο Δημοκρατικοί βουλευτές από τη Νεβάδα που διαφωνούσαν ως τώρα με την παραπομπή. «Πρόκειται για μια ευθεία κατάχρηση εξουσίας εις βάρος της εθνικής μας ασφάλειας».
Η στροφή της προέδρου της Βουλής Νάνσι Πελόζι είναι εντυπωσιακή. Παρά τη βαθιά της αντιπάθεια προς τον πρόεδρο Τραμπ, η Πελόζι δεν πίστευε ότι η κοινή γνώμη υποστηρίζει μια διαδικασία παραπομπής, την οποία θεωρούσε διχαστική. Προτιμούσε να ερευνούν τις όποιες κατηγορίες διάφορες επιτροπές χωρίς να κινηθεί η διαδικασία παραπομπής, που θα μπορούσε να βοηθήσει τελικά τον πρόεδρο στην εκστρατεία επανεκλογής του.
Όλα αυτά όμως άλλαξαν μετά την καταγγελία ενός μάρτυρα δημοσίου συμφέροντος για τη συνομιλία του Τραμπ με τον πρόεδρο της Ουκρανίας. «Δεν ζητάμε από τις ξένες κυβερνήσεις να μας βοηθήσουν στις εκλογές μας», δήλωσε χθες η Πελόζι σε ένα φόρουμ που οργάνωσε το περιοδικό The Atlantic.
Η έναρξη της επίσημης διαδικασίας με το ερώτημα της παραπομπής ενέχει σοβαρούς πολιτικούς κινδύνους για τους Δημοκρατικούς, καθώς επιτρέπει στον Τραμπ και τους Ρεπουμπλικανούς να κατηγορήσουν το Δημοκρατικό Κόμμα για επιδίωξη απόσπασης πολιτικών κερδών έναν χρόνο πριν από τις εκλογές. «Προεδρική παρενόχληση!», έγραψε ο Τραμπ στο Twitter από τη Νέα Υόρκη όταν έμαθε τα νέα.
Ένα από τα πολλά ερωτήματα για τους Δημοκρατικούς είναι πόσο ενωμένοι εμφανίζονται σήμερα σε ένα θέμα που τους δίχαζε μέχρι την περασμένη εβδομάδα. Δεν είναι σαφές, για παράδειγμα, αν συμφωνούν στην έκταση των ερευνών και στο πρόσωπο που θα πρέπει να τις διεξάγει.
Οι Ρεπουμπλικανοί πλήρωσαν μεγάλο πολιτικό τίμημα στις ενδιάμεσες εκλογές του 1998 για την απόφασή τους να κινήσουν τη διαδικασία παραπομπής κατά του Μπιλ Κλίντον. Και ορισμένοι αναλυτές πιστεύουν ότι το ίδιο μπορεί να συμβεί τώρα με τους Δημοκρατικούς.
Με τον θόρυβο από τις νέες καταγγελίες όμως να μεγαλώνει, η Πελόζι και άλλοι που αντιστέκονταν μέχρι τώρα στο θέμα της παραπομπής συνειδητοποίησαν ότι η συνέχιση της ίδιας στάσης μπορεί να είχε πολιτικό κόστος γι’αυτούς μέσα στο Δημοκρατικό Κόμμα. Άλλοτε προοδευτική ηρωίδα, η Πελόζι είχε συγκεντρώσει τον τελευταίο καιρό τα πυρά της αριστερής πτέρυγας του κόμματος.
Για μήνες, φαινόταν ότι οι υπολογισμοί της Πελόζι και οι επιφυλάξεις των Δημοκρατικών στις κρίσιμες εκλογικές περιφέρειες θα εμπόδιζαν τη Βουλή να προχωρήσει σε μια διαδικασία παραπομπής. Σε μια ιδιωτική συνομιλία της τον περασμένο Αύγουστο με άλλους βουλευτές του κόμματός της, η πρόεδρος είχε πει ότι η Βουλή θα προχωρούσε σε μια τέτοια διαδικασία μόνο αν ο Τραμπ δεν της έδινε άλλη επιλογή.
Στα μάτια πολλών Δημοκρατικών, αυτό ακριβώς συνέβη τώρα.
(*) Ο Καρλ Χαλς είναι ανταποκριτής των New York Times στον Λευκό Οίκο
(Πηγή: The New York Times)
Τα κείμενα που φιλοξενούνται στη στήλη «Ιδέες και Απόψεις» του ΑΠΕ-ΜΠΕ δημοσιεύονται αυτούσια και απηχούν τις απόψεις των συγγραφέων και όχι του Πρακτορείου.
