Η αυτοάμυνα εξερευνά την ιστορία και την πολιτική διάσταση της βίας σε κοινωνίες και κινήματα. Το ζήτημα της βίας είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με την ιστορία των ανθρώπινων κοινωνιών, εγείροντας το κρίσιμο ερώτημα για το ποιος έχει το δικαίωμα να ασκήσει βία. Στη σύγχρονη εποχή, το ερώτημα αυτό μεταμορφώνεται στο αν και πώς οι άνθρωποι μπορούν να ασκήσουν βία ως αυτοάμυνα. Αυτή η διπλή προσέγγιση, από τη μία με τον κρατικό έλεγχο και από την άλλη με τις πρακτικές αντίστασης που απαιτούν την αυτοάμυνα ως δικαίωμα, καθορίζει το τοπίο των κοινωνικών αξιώσεων και των πολιτικών δυναμικών.
Ποια είναι τα όρια της κρατικής βίας και ποια η ιστορικότητά της; Η καθηγήτρια πολιτικής φιλοσοφίας στο Πανεπιστήμιο Toulouse Jean Jaurès, Ελσά Ντορλέν, διερευνά αυτές τις διαστάσεις στο νέο της βιβλίο Αυτοάμυνα. Μια φιλοσοφία της βίας, το οποίο πρόσφατα εκδόθηκε από τις εκδόσεις Πότλατς, σε μετάφραση της Μαρίας Κακογιάννη και γλωσσική επιμέλεια της Λένας Κοψαχείλη. Το έργο αυτό αναλύει τη διάκριση ανάμεσα στην αυτοάμυνα ως αντιβία και την αυτοδικία που επεκτείνει την κρατική βία.
Η αυτοάμυνα καλλιεργεί νέες πρακτικές του εαυτού που συνιστούν πολιτικούς, αλλά και σωματικούς και προσωπικούς μετασχηματισμούς. Η Ντορλέν αναδεικνύει την ανάπτυξη του δικαιώματος στην οπλοκατοχή και τη σχετική απαγόρευσή του, υπογραμμίζοντας ότι οι σκλάβοι και οι ιθαγενείς συχνά στερούνταν την κατοχή όπλων. Η εργασία της προσδιορίζει τις αντιφάσεις που υπάρχουν στο δικαίωμα του λαού να φέρει όπλα και την κοινωνική δυναμική που το περιβάλλει.
Συνολικά, το βιβλίο εξερευνά την πολυπλοκότητα της αυτοάμυνας, αποκαλύπτοντας τις διαφορετικές διαστάσεις της και τονίζει τη σημασία της στην κατανόηση της βίας και της εξουσίας στις κοινωνίες μας, ιδίως σε εποχές κοινωνικών αναταραχών. Η ιστορία της αυτοάμυνας, όπως παρατηρεί η Ντορλέν, αποτελεί έναν από τους πυλώνες των κοινωνικών και πολιτικών κινημάτων, προσδιορίζοντας την αλληλεπίδραση του κράτους με τους πολίτες και την ανάγκη για ριζοσπαστικές απαντήσεις σε κοινωνικές ανισότητες.
Πηγή περιεχομένου: in.gr
