Είναι σημαντικό να εξετάσουμε την απήχηση που μπορεί να έχει ένας νεολογισμός, δεκαετίες μετά την πρωτοεμφάνισή του. Το 1970, οι Δημοκρατικοί επινόησαν την έκφραση “Nixonomics”, από το “Νίξον” και το “economics”, για να κοροϊδέψουν την οικονομική φιλοσοφία του τότε αμερικανού προέδρου. Ο Λάρι Ο’ Μπράιεν, τότε πρόεδρος του Δημοκρατικού Κόμματος, εξήγησε ότι το Nixonomics σημαίνει πως τα πράγματα που κανονικά ανεβαίνουν έχουν την τάση να πέφτουν, ενώ τα πράγματα που πρέπει να πέφτουν έχουν την τάση να ανεβαίνουν.
Μια ημέρα του 1984, ο Πολ Χάρβεϊ, μια από τις πιο αντιδραστικές βεντέτες του ραδιοφώνου, είχε αναφωνήσει: “Ο πρόεδρος Ρίγκαν πέτυχε ένα θαύμα. Τα Reaganomics δουλεύουν!” Η λέξη έχασε τότε το υποτιμητικό της περιεχόμενο, και ακολούθησαν τα Clintonomics, Bushonomics, Obamanomics. Τώρα, ο αμερικανικός Τύπος αναφέρεται στα Kamalanomics.
Η υποψήφια των Δημοκρατικών παρουσίασε μερικές ιδέες που διαφέρουν από εκείνες του Μπάιντεν, με βασικό στόχο την αποκατάσταση της αγοραστικής δύναμης των Αμερικανών. Οι προτάσεις περιλαμβάνουν την ελάφρυνση της φορολογίας, την καταπολέμηση των υψηλών τιμών και την αύξηση των κίνητρων για κατασκευές νέων κατοικιών.
Οι Ρεπουμπλικανοί αντέτειναν ότι πρόκειται για ακραία μέτρα, ενώ ο Economist χαρακτήρισε το πρόγραμμα ως αντιπαραγωγικό. Η ομάδα οικονομολόγων της Goldman Sachs υποστήριξε ότι μια νίκη της Κάμαλα θα έδινε μεγάλη ώθηση στην οικονομία, υπερβαίνοντας τις αρνητικές συνέπειες των φορολογικών αυξήσεων.
Αντίθετα, μια νίκη των Ρεπουμπλικανών υπό τον Τραμπ θα είχε άμεσες αρνητικές επιπτώσεις στην οικονομική παραγωγή, σύμφωνα με αναλύσεις. Το δημοσιονομικό πεδίο δείχνει επίσης ότι τα Kamalanomics θεωρούνται πιο βιώσιμα σε σχέση με τα Trumponomics.
Αντίθετα με τον μύθο, τα τζιτζίκια δεν είναι κατ’ ανάγκη αριστερά και τα μυρμήγκια δεν είναι κατ’ ανάγκη δεξιά.
