*Του Χρήστου Αραμπατζή, καθηγητή της Θεολογικής Σχολής του ΑΠΘ, στο ΑΠΕ-ΜΠΕ
Ο άνθρωπος του 21ου αι., γεμάτος προσμονή και βεβαιότητα για τις δυνάμεις του και την ικανότητά του να ορίσει το μέλλον, αφήνει συχνά απαρατήρητο το γεγονός της Ανάστασης του Χριστού, είτε γιατί το θεωρεί ως μύθευμα είτε γιατί δεν εκπροσωπεί κάτι ιδιαίτερο για τον ίδιο και τη ζωή του. Κι όμως, πολύ συχνότερα μένει άναυδος μπροστά στον φόβο και την απελπισία του θανάτου, στη δεσποτεία της φθοράς που ως ανυπέρβλητο εμπόδιο τον εγκλωβίζει σε μια ζωή εσωτερικής αγωνίας, άγχους και κατάθλιψης.
Γι’ αυτό και το γεγονός της Ανάστασης αποκτά μια ιδιαίτερα επίκαιρη σημασία στις ημέρες που ζούμε, καθώς είναι συνδεδεμένο με τη βεβαιότητα της συνέχειας της ύπαρξής μας, μετά και πέρα από τη βιολογικότητά μας.
Η Ανάσταση του Χριστού είναι το «ευ-αγγέλιο» για κάθε εποχή και για κάθε άνθρωπο, είναι το χαρμόσυνο μήνυμα και η απαρχή μιας «άλλης βιοτής» που δεν περιορίζεται από τα όρια του χρόνου και του χώρου και δεν κηδεμονεύεται από τις δυνάμεις της φθοράς και του θανάτου.
Στην Ανάσταση, ο θάνατος ως το υπέρλογο ερώτημα της ανθρώπινης λογικής γίνεται δίοδος για μια «καινή ζωή» δίπλα και μαζί με τον Χριστό. Γι’ αυτό και αν αρνηθούμε την Ανάσταση του Χριστού, όλο το κήρυγμά του, όλη του η ζωή και ο σταυρικός του θάνατος χάνουν τη σημασία τους.
Σε αυτό το σημείο κρύβεται μια βαθύτερη αλήθεια που αποκαλύπτει ο Αναστημένος Χριστός. Ο άνθρωπος προορίζεται για την αιωνιότητα, «ψυχή τε και σώματι», μέσα από μια μεταμόρφωση στο φως του Χριστού, που καλεί τους πάντες να γευθούν τη μακαριότητα και την ευδαιμονία της Θείας Ζωής για την οποία δημιουργήθηκαν.
Προϋπόθεση αυτής της κλήσης είναι η συμπόρευσή μας με τον Χριστό σε αυτό το μυστήριο της αγάπης, που προσφέρεται δίχως όρια για να υπηρετήσει με την άκρα ταπείνωση της Θεότητας την «άκρα ευδαιμονία» μιας άλλης ύπαρξης, του ανθρώπου.
Μόνο μέσα στο μυστήριο της αγάπης ο άνθρωπος κατακτά τον προορισμό του, τη μετοχή του σε μια Ζωή που δεν έχει τέλος και δεν υπόκειται στις φθοροποιές δυνάμεις, στη θεία Ζωή. Η γαλήνια ευκρίνεια της εικόνας της Ανάστασης, όπου ο αναστημένος Χριστός έλκει προς το μέρος του, προς την Ζωή, όλους όσοι τον πρόσμεναν και τον προσμένουν.
Αναζητώντας αυτό το «ευ είναι» οι άγιοι της Εκκλησίας στέκονται ευγνώμονες μπροστά στο γεγονός που εορτάζουμε σήμερα, καθώς βεβαιώνει τη δική τους ανάσταση και τη δική τους συνύπαρξη «ψυχή τε και σώματι» με τον Αναστάντα Χριστό.
Η ενότητα της ανθρώπινης ύπαρξης και η αδιάκοπη ζωή της δεν βεβαιώνεται πουθενά αλλού μέσα στην ιστορία της Ανθρωπότητας πέρα από τη μαρτυρία της Ανάστασης του Χριστού, που μνημονεύουμε και εορτάζουμε σήμερα.
