Αναλύουμε τη συμμαχία Δεξιάς και σύγχρονης εργατικής τάξης στην πολιτική και κοινωνική σκηνή. Ο Justus Seuferle, πολιτικός επιστήμονας που εργάζεται για τα ευρωπαϊκά θεσμικά όργανα, ερευνά τους λόγους που συντελούν στην ευημερία μιας άλογης συμμαχίας μεταξύ της Δεξιάς και της σύγχρονης εργατικής τάξης, η οποία αναζητά την ταυτότητά της μέσα σε μια κρίση της Αριστεράς. Σε μια εποχή όπου οι πολιτιστικοί πόλεμοι καθορίζουν την πολιτική, οι πολιτικές διαιρέσεις επικεντρώνονται όλο και περισσότερο στην ταυτότητα. Η μετατόπιση αυτή έχει απομακρύνει την εστίαση από τους οικονομικούς αγώνες και έχει στρέψει την προσοχή σε ζητήματα αναγνώρισης και κοινωνικής θέσης.
Η πολιτισμοποίηση της πολιτικής, αν και έχει επιτύχει σημαντική πρόοδο στην προώθηση των δικαιωμάτων των γυναικών και των εθνοτικών μειονοτήτων, συχνά αποσπά την προσοχή από ζωτικά υλικά ζητήματα όπως οι μισθοί και η κοινωνική ασφάλιση. Ο ρόλος του εργαζομένου έχει εξελιχθεί, αναγνωρίζοντας τις πολιτιστικές διαστάσεις της εργασίας, με αποτέλεσμα οι παραδοσιακοί ορισμοί να χάνουν τη σημασία τους σε έναν κόσμο όπου η πολιτική συχνά προσδιορίζεται από την πολιτιστική ταυτότητα παρά από την οικονομική κατάσταση.
Ο πολιτικός χώρος έχει μετατραπεί σε ένα πεδίο μάχης ιδεών και προσδιορισμών, όπου οι παλαιές ταξικές διακρίσεις των γαλάζιων και λευκών γιακάδων αποκτούν νέο νόημα στην πολιτιστική αντιπαράθεση. Η πρόσφατη μεταστροφή στον ορισμό του εργαζομένου έχει επηρεάσει την πολιτική στρατηγική, προβάλλοντας τη Δεξιά ως εκπρόσωπο των εργατικών συμφερόντων, αν και αυτό συχνά οδηγεί σε μια επιφανειακή και ελλιπή κατανόηση των πραγματικών οικονομικών προβλημάτων.
Η διαχείριση αυτών των ζητημάτων απαιτεί προσεκτική ανάλυση και αναγνώριση των συνθέτων σχέσεων εξάρτησης που υφίστανται μεταξύ διαφορετικών κοινωνικών ομάδων. Σε αυτό το πλαίσιο, η αναγκαία στήριξη των εργαζομένων δεν μπορεί να αποτυπωθεί απλώς μέσω πολιτιστικών αναπαραστάσεων αλλά προϋποθέτει τη διαχείριση και την προώθηση των υλικών τους συμφερόντων.
Πηγή περιεχομένου: in.gr
