Ανακαλύψτε την επίδραση της Britpop στη μουσική σκηνή και την κληρονομιά της μέσα από το νέο βιβλίο της Miranda Sawyer. Υπάρχει κόσμος που θα μπορούσε να περάσει όλη τη μέρα του συζητώντας για τη Britpop: τι ήταν, τι είναι, ποιος την εφηύρε, πότε ξεκίνησε και πότε τελείωσε, ποια συγκροτήματα είναι Britpop και ποια όχι. Αυτοί οι άνθρωποι είναι οι δημοσιογράφοι. Συγκεκριμένα, οι μουσικοί δημοσιογράφοι, οι οποίοι διαθέτουν το σχολαστικό ένστικτο όλων των δημοσιογράφων για να είναι σωστά τα γεγονότα, αλλά επίσης, επειδή γράφουν για την ποπ μουσική, έχουν μια ανταγωνιστική επιθυμία να είναι ρομαντικοί. Να μυθοποιούν ανθρώπους, γεγονότα, τραγούδια και ολόκληρα χρόνια να φαίνονται πιο φανταχτερά, πιο καθοριστικά και επαναστατικά απ’ ό,τι ήταν στην πραγματικότητα.
Οι οπαδοί δεν έχουν τέτοια προβλήματα με τη Britpop. Οι Βρετανοί μουσικοί που αναδείχθηκαν στα μέσα της δεκαετίας του 90 ήταν πιο συναρπαστικοί από ό,τι συχνά αναγνωρίζεται. Στο νέο της βιβλίο, Uncommon People, η Miranda Sawyer, η οποία έγραφε για τον μουσικό Τύπο εκείνη την εποχή, ανατρέχει σε μια παρεξηγημένη εποχή. Οι άνθρωποι που δεν διαφωνούν για τη Britpop είναι οι οπαδοί και οι μουσικοί. Οι οπαδοί, αν είναι κάποιας ηλικίας, θυμούνται μια εποχή που ένιωθαν ότι πετούσαν, που η μουσική σήμαινε τα πάντα γι’ αυτούς, επειδή ήταν νέοι και γεμάτοι λαχτάρα και ελπίδα, και τα τραγούδια φτιάχτηκαν από ανθρώπους που ήταν κι αυτοί νέοι και γεμάτοι ελπίδα και λαχτάρα.
Οι μουσικοί δεν διαφωνούν για τη Britpop επειδή αρνούνται να αναγνωρίσουν ότι υπήρξε ποτέ, κατακεραυνώνει η Sawyer. Είναι το παρελθόν και οι καλλιτέχνες ενδιαφέρονται για το τι κάνουν τώρα, σχολιάζει η Miranda Sawyer, η οποία γνωρίζει το θέμα από μέσα. Μπορούμε να πιστεύουμε ότι η Britpop υπήρξε και μπορούμε να πιστεύουμε ότι δεν υπήρξε, ταυτόχρονα, συνεχίζει η συγγραφέας. Γιατί σίγουρα υπήρξαν μερικοί μήνες στα μέσα της δεκαετίας του 1990, όταν η βρετανική indie-pop ξεπήδησε από τις εναλλακτικές, outsider καταβολές της για να φτάσει σε πραγματικά Νο1 και να γίνει πρωτοσέλιδο στην mainstream κουλτούρα.
Ο όρος Britpop άρχισε να χρησιμοποιείται στα τέλη του 1994. Και έτσι οι Blur πήγαν στο Walthamstow dog track για να δώσουν συνέντευξη και τα παιδιά της περιοχής φώναζαν: ‘Πάω στοίχημα ότι η μαμά σου έκοψε τα μαλλιά σου!’, αναφέρει η συγγραφέας του Uncommon People. Σίγουρα αυτό που συνέβαινε ήταν πολύ διαφορετικό, πολύ ακατάστατο και πολύ ανταγωνιστικό για να κατηγοριοποιηθεί. Ήταν οι Underworld Britpop; Ήταν ο Tricky; Ή οι Garbage; Ποιος το χρησιμοποίησε πρώτος;.
Η ανάγκη της ταμπέλας Britpop μπορεί να είναι μια αίσθηση του αυτή είναι η εποχή μας. Τα τραγούδια σημαδεύουν τις ζωές και ζουν στη στιγμή, μας κάνουν νέους και γέρους. Είναι τα τραγούδια που έχουν διάρκεια, που φέρνουν νέους οπαδούς και γεμίζουν τα στάδια με ανθρώπους που δεν είχαν καν γεννηθεί όταν κυκλοφόρησαν, καταλήγει η Miranda Sawyer.
