Αναλύουμε τη γοητεία του Τραμπ και την επιρροή του στην πολιτική σκηνή της Ευρώπης και των ΗΠΑ. Η κεντροδεξιά γερμανική Χριστιανοδημοκρατική Ένωση (CDU) έχει παραβιάσει το ταμπού της μη συνεργασίας με την ακροδεξιά Εναλλακτική για τη Γερμανία (AfD), υποστηρίζοντας από κοινού ένα αντιμεταναστευτικό ψήφισμα στο γερμανικό κοινοβούλιο. Αυτό προκάλεσε την αντίδραση της Άνγκελα Μέρκελ, η οποία κριτίκαρε την εγκατάλειψη της γραμμής μη συνεργασίας. Αυτή η κίνηση, που σχετίζεται με πολιτικούς υπολογισμούς ενόψει των εκλογών του Φεβρουαρίου και τη δημοσκοπική άνοδο της ακροδεξιάς, συμβαίνει αμέσως μετά την ορκωμοσία του Ντόναλντ Τραμπ και τις υποσχέσεις του για αυστηρό έλεγχο των συνόρων και μαζικές απελάσεις μεταναστών.
Παρόλο που ο Τραμπ δεν δημιούργησε την ατζέντα της ακροδεξιάς, φαίνεται να αποενοχοποιεί πλήρως αυτή τη ρητορική και πολιτική κατά τη διάρκεια της δεύτερης θητείας του. Οι ιδέες του προβάλλονται και στην Ελλάδα, όπου η κυβέρνηση ανακαλύπτει ότι η woke ατζέντα συνιστά ένα σοβαρό πρόβλημα. Αν και οι Έλληνες σπάνια αναφέρουν τη μετανάστευση ως σημαντικό πρόβλημα, επισημαίνουν την κρίση του κόστους ζωής ως άμεση προτεραιότητα.
Αυτή η κατάσταση αναδεικνύει το κεντρικό πρόβλημα που αντιμετωπίζουμε: οι πολιτικές όπως αυτές του Τραμπ δεν αναδύονται μόνο λόγω οξυμένων προβλημάτων. Η πολιτική δεν είναι απλώς η συνέχεια της οικονομίας με άλλα μέσα. Σήμερα, η κεντροδεξιά έχει περιορισμένες δυνατότητες να επανακατακτήσει την ηγεμονία αποκλειστικά με γνώμονα την ανάπτυξη, καθώς η Ευρώπη βρίσκεται σε οικονομική στασιμότητα.
Σε αυτό το περιβάλλον, η στροφή σε ζητήματα ταυτοτήτων και η ενίσχυση μιας αίσθησης κοινής καταγωγής μοιάζει να είναι ο μόνος δρόμος για να προσεγγίσουν εκείνους που αισθάνονται αποκλεισμένοι. Οι πολίτες επιζητούν την ασφάλεια μιας κοινότητας με κοινή ταυτότητα, και οι πολιτικές που προβάλλουν τον Τραμπ απευθύνονται σε αυτήν την ανάγκη. Ειδικότερα, ο Τραμπ προσφέρει την εικόνα ενός ισχυρού κράτους που εγγυάται την ασφάλεια και υποστηρίζει τις εθνικές οικονομίες.
Ωστόσο, ούτε ο Τραμπ ούτε οι υποστηρικτές του σκοπεύουν να ενισχύσουν την πραγματική ποιότητα ζωής των πολιτών. Αντιθέτως, οι πολιτικές του τείνουν να απολύουν κρατικούς υπαλλήλους και να μειώνουν δαπάνες σε κρίσιμους τομείς. Παρά τις αντιφάσεις τους, οι ρητορικές και πολιτικές του Τραμπ θα συνεχίσουν να βρίσκουν απήχηση, αν οι δυνάμεις που επιθυμούν έναν εναλλακτικό δημοκρατικό δρόμο δεν αναπτύξουν σοβαρές προτάσεις για την κοινωνική συνοχή και δικαιοσύνη.
Πηγή περιεχομένου: in.gr