Μια αναδρομή στα γεγονότα της Αριστεράς στην Ελλάδα από το 1953 έως το 1983, αναδεικνύοντας τις πολιτικές εξελίξεις και τις προκλήσεις. Τα γεγονότα της τελευταίας τριακονταετίας (1953-1983) δεν έχουν περάσει, βέβαια, από τα φίλτρα της ιστορίας. Έτσι, η καταγραφή τους, όπως έχω τονίσει παλαιότερα, αποκτά χαρακτήρα χρονογραφίας και όχι ιστορικής συγγραφής. Αν και υπήρξα αυτόπτης μάρτυρας των όσων συνέβησαν στην πολιτική μας σκηνή από τη δημοσιογραφική μου σκοπιά και από τη συμμετοχή μου στη δραστηριότητα της Αριστεράς όλα αυτά τα χρόνια, νιώθω χρέος να επεξεργαστώ την προσωπική μου κρίση για τα γεγονότα, τις καταστάσεις και τα πρόσωπα που καθόρισαν το κοινωνικό και πολιτικό μέλλον της χώρας μας.
Όπως αναφέρθηκε και στον προηγούμενο τόμο με τον υπότιτλο Ο εμφύλιος, το τέλος των στρατιωτικών επιχειρήσεων αποτέλεσε την αρχή της αμερικανικής κυριαρχίας στην Ελλάδα. Η εισβολή της αμερικανικής κουλτούρας, που άρχισε να εκτοπίζει σταδιακά την εθνική μας παράδοση, επιβεβαίωσε την υποταγή της χώρας, εκτός από μια μόνη πολιτική δύναμη, την τραυματισμένη Αριστερά, που όπως ο Φοίνικας προσπαθούσε να αναγεννηθεί από τις στάχτες της.
Στην ιστορία της Αριστεράς, οι πολιτικοί άνδρες συχνά εκλέγονταν περισσότερο από ξένα κέντρα εξουσίας παρά από τον ελληνικό λαό. Αυτό οδηγήθηκε σε έναν πόλεμο ενάντια στην Αριστερά, βίαιο και αιματηρό, που είχαν στόχο να παρεμποδίσουν την Αριστερά από το να επανέλθει. Οπότε, η κλιμάκωση αυτού του πολέμου συνέπεσε με σημαντικά ιστορικά γεγονότα, όπως η εποχή της μεταπολίτευσης.
Ο Τάσος Βουρνάς, μεσσηνιακής καταγωγής, υπηρέτησε με τη δυνατή του πένα τις αξίες της δημοκρατίας και του σοσιαλισμού, αναδεικνύοντας την ανάγκη για αφύπνιση των συνειδήσεων. Η δημοσιογραφική του δράση και οι πολιτικές του πεποιθήσεις, που είχαν ως βάση την ανθρωπιά και τον κοινωνικό προσανατολισμό, του έφεραν διωγμούς, αλλά εκείνος παρέμεινε πιστός στις αρχές του.
