Αναλύστε την αμερικανική πολιτιστική διπλωματία και την επίδραση της CIA στην ελληνική διανόηση κατά τον Ψυχρό Πόλεμο. Η ιστορία της αμερικανικής παρέμβασης στην ελληνική διανόηση είναι ήδη γνωστή σε μεγάλο βαθμό. Η αποκάλυψη της δράσης της CIA κατά την περίοδο 1966-1967 αποτέλεσε ένα σοβαρό σκάνδαλο στις Ηνωμένες Πολιτείες. Η CIA οργάνωσε και χρηματοδότησε σταθερά το Congress for Cultural Freedom (CCF), έναν οργανισμό που στοχεύει στην προώθηση της αντικομμουνιστικής διανόησης, ενοποιώντας τον αντι-ολοκληρωτισμό με την υπεράσπιση της κριτικής σκέψης, του μοντερνισμού και του πολιτικο-οικονομικού εκσυγχρονισμού. Σε μεγάλο βαθμό, αυτό σχετίζεται με τις αμερικανικές προσπάθειες κατά την εποχή του Ψυχρού Πολέμου για τη διαμόρφωση μιας αντικομμουνιστικής Αριστεράς, η οποία ενίσχυσε τα σοσιαλδημοκρατικά κόμματα και τις μη κομμουνιστικές ενώσεις.
Το CCF επιχείρησε να κερδίσει έδαφος στην Ελλάδα, αν και η απήχησή του δεν ήταν ποτέ συγκρίσιμη με αυτήν σε άλλες χώρες. Παρ’ όλα αυτά, έπαιξε έναν σημαντικό ρόλο στις πολιτικές γύρω από τη διανόηση τις δεκαετίες του 1950 και 1960, καθιστώντας αναγκαία τη συστηματική καταγραφή αυτής της ιστορίας. Αυτό το κενό καλύπτει το βιβλίο του Στρατή Μπουρνάζου, Η ιστορία μιας ματαίωσης. Το CCF και ο πολιτιστικός Ψυχρός Πόλεμος, το οποίο μόλις κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Αντίποδες. Το έργο αυτό δεν είναι το μοναδικό που εξετάζει την αμερικανική πολιτιστική διπλωματία του Ψυχρού Πολέμου, καθώς έχει προηγηθεί η μελέτη της Ζηνοβίας Λιαλούτη, Ο άλλος Ψυχρός Πόλεμος. Ωστόσο, το βιβλίο του Μπουρνάζου επικεντρώνεται στη σχετικά άγνωστη ιστορία της δράσης του CCF στην Ελλάδα.
Ο Μπουρνάζος αναλύει πώς διαμορφώθηκε το κλίμα του πολιτισμικού Ψυχρού Πολέμου και την ανάγκη ενίσχυσης μιας αντικομμουνιστικής διανόησης που θα υπερέβαινε τα κλασικά όρια του φιλελευθερισμού. Σημαντική είναι η φιγούρα του Ίρβινγκ Μπράουν, ενός πρώην κομμουνιστή που μετατράπηκε σε φανατικό αντικομμουνιστή και πρωταγωνίστησε στην ίδρυση της Διεθνούς Συνομοσπονδίας Ελεύθερων Συνδικάτων και στο CCF. Στο πλαίσιο αυτής της δράσης, ο Μπράουν συνεργάστηκε με τον Μανώλη Κόρακα, ο οποίος εξελίχθηκε σε κεντρική φιγούρα του CCF στην Ελλάδα.
Ο Μπουρνάζος χρησιμοποιεί συστηματική μελέτη αρχειακού υλικού για να αναδείξει τη προσπάθεια που καταβλήθηκε για τη δημιουργία ενός δικτύου του CCF στην Ελλάδα, τα πρόσωπα που συμμετείχαν, καθώς και τη σημασία του συνεδρίου του CCF στη Ρόδο το 1958. Παρά τις διαφωνίες, οι ιδεολογικές συγκρούσεις μεταξύ αντικομμουνιστών και εθνικοφρόνων δεν εμπόδισαν την προώθηση των στόχων του CCF. Ωστόσο, το 1963 η συνεργασία με τον Κόρακα διακόπηκε λόγω των διαρκών αντιφάσεων που προέκυπταν από τις πολιτικές του θέσεις.
Πηγή περιεχομένου: in.gr
