Αναλύσεις για την κατάσταση μετανάστευσης και τις προκλήσεις στην ΕΕ μέσα από την οπτική ειδικών.
Αν δεν σταθεί η ΕΕ σταθερά στην ανάγκη κοινής προσέγγισης και εφαρμογής του νέου Συμφώνου Μετανάστευσης και Ασύλου, ακόμη και αν το σύστημα δεν είναι τέλειο, η μετανάστευση θα παραμείνει πρόβλημα και τα κράτη μέλη θα συνεχίσουν να καταφεύγουν σε μονομερείς δράσεις. Εκτιμά στη συνέντευξή της η Ελεονώρα Μιλάτσο, ερευνήτρια στο Κέντρο Μεταναστευτικής Πολιτικής (MPC) και συνεργάτις στο Ινστιτούτο Egmont στις Βρυξέλλες.
Η μετανάστευση διχάζει για άλλη μια φορά την Ευρώπη. Γιατί δεν έχει βοηθήσει η συμφωνία για το νέο Σύμφωνο; Το γεγονός ότι ο διχασμός έχει αρχίσει να επανέρχεται μετά την υιοθέτηση του Σύμφωνου δείχνει ότι το περιεχόμενο του Συμφώνου φαίνεται να μην υπόσχεται αρκετά για να επιλυθούν οι διχασμοί. Οι πρόσφατες ενέργειες χωρών όπως η Γερμανία και η Ουγγαρία δείχνουν τη σοβαρότητα της κατάστασης, καθώς αυτές οι πολιτικές οδηγούν σε μια κούρσα προς τα κάτω όσον αφορά την επιβολή του δικαιώματος στο άσυλο.
Ορισμένες χώρες ζητούν αυστηρότερους κανόνες μετανάστευσης, ενώ άλλες, όπως η Ελλάδα, εκφράζουν ανησυχία για τις επιπτώσεις των μονομερών κινήσεων στα δικά τους συστήματα ασύλου. Η κατάσταση απαιτεί ενότητα και σταθερή δέσμευση για την εφαρμογή του Συμφώνου.
Το νέο Σύμφωνο έχει υιοθετηθεί, αλλά η εφαρμογή του απαιτεί μεγάλη προσπάθεια από τα κράτη μέλη. Υπάρχουν προτάσεις για τη δημιουργία hot spots σε τρίτες χώρες, ωστόσο οι νομικές προεκτάσεις αυτών των σχεδίων δημιουργούν ανησυχία για τη συμμόρφωση με τα πρότυπα δικαίου. Η ΕΕ πρέπει να εξετάσει σοβαρά την ανάγκη κοινής προσέγγισης στην εφαρμογή του Συμφώνου για να αποφευχθεί η δημιουργία μόνιμης κατάστασης εξαιρέσεων.
Η εσωτερική διάσταση της διαχείρισης της μετανάστευσης αναζητά τρόπους για να αποδοθεί η αναγκαία αλληλεγγύη και να διασφαλιστεί η στρατηγική αυτονομία της ΕΕ. Οι μονομερείς αντιδράσεις οδηγούν σε διχόνοια και η ιστορία δείχνει ότι τέτοιες ενέργειες δεν απέφεραν τα αναμενόμενα οφέλη στο παρελθόν.
