Η Ελίζαμπεθ Τέιλορ αποδοκιμάζει τη δημόσια εικόνα της, αναζητώντας την καλλιτεχνική αναγνώριση πίσω από τη φήμη της.
Η Ελίζαμπεθ Τέιλορ ήταν απογοητευμένη από τους περιορισμούς του χολιγουντιανού star system και ανυπόμονη να αναγνωριστεί το ταλέντο της. Ήταν η πρώτη σταρ που υπέφερε από το φαινόμενο των παπαράτσι: οι δημοσιογράφοι προσπαθούσαν να τρυπώσουν στο σπίτι της με κάθε τρόπο, ακόμη και παριστάνοντας τους υδραυλικούς. Ήταν ένα από τα πιο όμορφα όντα που εμφανίστηκαν ποτέ στη μεγάλη οθόνη, αλλά μιλούσε γι’ αυτό σαν να ήταν κατάρα. Η Ελίζαμπεθ Τέιλορ δεν μπορούσε να φανταστεί τον εαυτό της να μην είναι διάσημη, επειδή ήταν διάσημη από την ηλικία των 10 ετών.
Η θυελλώδης ιδιωτική της ζωή -παντρεύτηκε οκτώ φορές με επτά άνδρες- την έκανε τροφή για τον ταμπλόιντ Τύπο. Αυτό που πραγματικά ήθελε ήταν να αναγνωριστεί το ταλέντο της ως ηθοποιού, το οποίο δεν είναι το ίδιο με το να είναι σταρ του κινηματογράφου, και λυπόταν που το πετύχαινε μόνο σε σπάνιες περιπτώσεις. Οι εξομολογήσεις της κατ’ εξοχήν ντίβας ακούγονται με τη δική της φωνή στο ντοκιμαντέρ Taylor: The Lost Tapes, διαθέσιμη στο HBO Max.
Η σκηνοθέτις Νανέτ Μπέρνσταϊν έδωσε μορφή σε αυτό το ντοκιμαντέρ του HBO, σε παραγωγή του Τζέι Τζέι Έιμπραμς, το οποίο περιστρέφεται γύρω από την Τέιλορ που μιλάει για τον εαυτό της. Κάποια στιγμή, η Τέιλορ απελπίζεται με τον Μέριμαν, ο οποίος επιμένει να τη ρωτάει για την ομορφιά της. Οι δημοσιογράφοι τη ρωτούν αν έχει συνειδητοποιήσει ότι είναι σύμβολο του σεξ, μια σεξουαλική θεά; Με έχετε ρωτήσει αυτό 19 φορές! διαμαρτύρεται η ηθοποιός. Και εκείνη απαντά: Είμαι κορίτσι, είμαι γυναίκα. Δεν αισθάνομαι ξεχωριστή.
Η Τέιλορ υπέφερε από αυτό που είχε γίνει η δημόσια εικόνα της. Νομίζω ότι έχω την εικόνα ενός επιφανειακού ατόμου, λέει. Ο ίδιος της ο πατέρας την αποκάλεσε πόρνη για το ιστορικό των σχέσεών της. Και πληγώθηκε ιδιαίτερα όταν η εφημερίδα του Βατικανού έγραψε ότι της άξιζε να χάσει την επιμέλεια των παιδιών της.
Περιγράφονται λεπτομερώς δύο από τα γυρίσματά της, εκείνα στα οποία μοιράστηκε την οθόνη με τον Ρίτσαρντ Μπάρτον. Η κλεισμένη πίσω από τη Μάρθα, εξήγησε, ένιωθε ελεύθερη και μπορούσε να είναι αγενής. Ωστόσο, είχε πολύ κακές αναμνήσεις από το BUtterfield 8, την ταινία με την οποία είχε κερδίσει το πρώτο της Όσκαρ.
Στο τέλος του ντοκιμαντέρ, υπάρχει μια βιαστική περιγραφή του τι συνέβη στην Τέιλορ μετά τη δεκαετία του 1960, πριν πεθάνει το 2011 σε ηλικία 79 ετών. Αναφέρεται στις άσχημες στιγμές της, στους εθισμούς της και στη συμμετοχή της στην υπόθεση του AIDS, ξεκινώντας από τον θάνατο του φίλου της Ροκ Χάντσον το 1985. Το The Lost Tapes δεν προσφέρει βαθιές αποκαλύψεις για την καριέρα της ηθοποιού, αλλά μας σαγηνεύει με τη φωνή και τη μελαγχολία της.
