Ανακαλύψτε τις μεταφραστικές πρακτικές της ελληνικής γλώσσας κατά την αρχαιότητα, με έμφαση στα θρησκευτικά και κοσμικά κείμενα. Σε σχέση με τη μεταφραστική δραστηριότητα στον θρησκευτικό τομέα, οι πρώτες ελληνικές μεταφράσεις βιβλικών κειμένων σε γλώσσες όπως η λατινική, η συριακή και η κοπτική ξεκίνησαν πριν από τη βασιλεία του Μεγάλου Κωνσταντίνου. Από τον 4ο και 5ο αιώνα μ.Χ. και έπειτα, πλήθος θρησκευτικών κειμένων, κυρίως πατερικών, μεταφράζονται σε ανατολικές γλώσσες όπως η γεωργιανή, η αρμενική και η αραβική. Σπάνιες είναι οι μεταφράσεις που γίνονται προς την ελληνική, με μερικά χαρακτηριστικά παραδείγματα συριακών κειμένων.
Επιπλέον, κατά τη διάρκεια της Βυζαντινής περιόδου συνεχίστηκε η μετάφραση θρησκευτικών και κοσμικών κειμένων από τη λατινική στην ελληνική. Σημαντικές μεταφράσεις θρησκευτικών έργων περιλαμβάνουν τα έργα του επισκόπου Καρχηδόνας Κυπριανού και του Αυγουστίνου, ενώ στο κοσμικό πεδίο διακρίνεται ο Ιουστινιάνειος Κώδικας.
Είναι αναγκαίο να σημειώσουμε ότι η μεταφραστική δραστηριότητα της αρχαιότητας συχνά συνοδευόταν από ποικίλες σκοπιμότητες, που οδηγούσαν σε αλλοιώσεις των πρωτότυπων κειμένων. Συγκεκριμένα, στη θρησκευτική γραμματεία παρατηρούνται περιπτώσεις εσκεμμένης παραποίησης και τροποποίησης κειμένων, όπως και απαλείψεις που σχετίζονται με αιρετικές απόψεις.
Όσον αφορά το ύφος της μετάφρασης, το εύρος ποικίλει από ελεύθερες αποδόσεις μέχρι και αυστηρές κατά λέξη μεταφράσεις. Οι επιλογές των μεταφραστών επηρεάζονταν από τη στάση τους απέναντι στο κείμενο, το είδος του κειμένου και την κύρος της γλώσσας από την οποία μετέφραζαν.
Πηγή περιεχομένου: in.gr
