Ανακαλύπτετε την απώλεια οικοσυστημάτων και τις επιπτώσεις του αποικισμού μέσω μιας εμβληματικής φωτογραφίας. Για να φτάσουν οι δημοκρατικές ΗΠΑ στην κορυφή του εξελιγμένου δυτικού κόσμου, έπρεπε πρώτα να κατακτήσουν μια άλλη κορυφή, αυτή της βαρβαρότητας της ανθρωπότητας πάνω στα ζώα και τη φύση. Η πιο διάσημη απόδειξη της βαρβαρότητας αυτής είναι η περίφημη φωτογραφία που τραβήχτηκε έξω από το Michigan Carbon Works στο Ρόζβιλ του Μίσιγκαν το 1892, απαθανατίζοντας ένα βουνό από κρανία των δύσμοιρων ζώων που ζούσαν κάποτε στις πανέμορφες πεδιάδες των μεσοδυτικών Πολιτειών.
Η ερευνήτρια εικαστικών μελετών από το Πανεπιστήμιο του Τορόντο, δρ. Ντανιέλε Ταστσέρο Μάμερς, εκφράζει την άποψη ότι οι φωτογραφίες μπορούν να αναλύσουν τις επιπτώσεις του αποικισμού σε ανθρώπινες και μη ανθρώπινες ζωές. Οι εικόνες οστών από βίσονες παρέχουν ένα παράθυρο στις πολιτιστικές και οικολογικές σχέσεις που συνδέουν τις ζωές ζώων και ανθρώπων.
Είναι σοκαριστικό ότι, στα τέλη του 18ου αιώνα, υπήρχαν μεταξύ 30 και 60 εκατομμύρια βίσωνες στην αμερικανική ήπειρο, αλλά όταν τραβήχτηκε η φωτογραφία, οι λευκοί μείωσαν τον πληθυσμό σε μόλις 456 άγριους βίσωνες! Ο αυξημένος αποικισμός της Δύσης οδήγησε σε μεγάλες κλίμακας σφαγές, ειδικότερα από το 1850 έως τα τέλη της δεκαετίας του 1870, και η φωτογραφία στο Ρόζβιλ χρησιμοποιείται συχνά για να αποτυπώσει αυτή την εξόντωση.
Η εικόνα δεν είναι απλώς ένα σύμβολο καταστροφής, αλλά αναδεικνύει μια πλούσια ιστορία σχέσεων. Οι βίσωνες, ως βασικό είδος στη Δύση, έχουν σοβαρή επιρροή στην οικολογία. Κάθε βίσονας που σφαγιάζεται σημαίνει το τέλος σημαντικών οικολογικών διαδικασιών, όπως η βόσκηση και οι μεταναστευτικές συνήθειες που διατηρούν τη γη φιλόξενη για άλλα είδη.
Οι λευκοί άποικοι κυνήγησαν τους βίσονες γιατί αποτελούσαν πηγή τροφής και ένδυσης για τους Ινδιάνους, και ταυτόχρονα για σπορ. Τα κρανία που συλλέγονταν από τα λιβάδια και στέλνονταν ανατολικά ως εμπορεύματα δημιουργούν ένα ακόμη νόημα για την αλληλεπίδραση μεταξύ ανθρώπων και ζώων.
Το σωρός των κρανίων δεν συμβολίζει μόνο την καταστροφή ενός οικοσυστήματος, αλλά είναι επίσης σύμβολο της απώλειας των σχέσεων μεταξύ των ανθρώπων και των μη ανθρώπινων όντων, καταλήγει η Μάμερς.
Πηγή περιεχομένου: in.gr
