Εξετάζοντας την πολιτική κρίση της Γαλλίας, αποκαλύπτονται οι συνέπειες της ηγεσίας Μακρόν. Στην αποψινή καταψήφιση της κυβέρνησης Μπαρνιέ, την πρώτη μετά το 1962, ο μεγάλος ηττημένος ήταν ο Γάλλος Πρόεδρος Εμανουέλ Μακρόν. Η εποχή που διανύει η Γαλλία συνδέεται με το γεγονός ότι ο Μακρόν δεν εκπροσωπεί την πλειοψηφία των Γάλλων πολιτών. Αντίθετα, η επανεκλογή του βασίστηκε σε αντισυσπείρωση απέναντι στην Άκρα Δεξιά, γεγονός που αποκαλύπτει τις αδυναμίες του κόμματός του στις ευρωεκλογές.
Ο Μακρόν, παρά την έλλειψη νομιμοποίησης, έχει επιμείνει να ενεργεί σαν κυρίαρχος στη γαλλική πολιτική σκηνή. Αυτή η προσέγγιση φαίνεται να αγνοεί τη λαϊκή ετυμηγορία, συνεχίζοντας να αποκλείει την Αριστερά και επιμένοντας στη διακυβέρνηση με μειοψηφικές συμμαχίες που εξαρτώνται από την υποστήριξη της Άκρας Δεξιάς.
Η πολιτική κρίση που βιώνει η Γαλλία έχει βαθιές ρίζες, αφού περιλαμβάνει μια τριχοτόμηση του πολιτικού σκηνικού και την αντίθεση των πολιτικών επιλογών του Μακρόν με τις αρχές της κοινωνίας. Το πρόβλημα έγκειται στη διαρκή προσπάθεια του Μακρόν να επιβάλει τις πολιτικές του, οι οποίες είναι βαθιά αντιλαϊκές. Η τρέχουσα κατάσταση αναδεικνύει όχι μόνο τη μειοψηφικότητα του Μακρόν αλλά και την αυξανόμενη ενδυνάμωση της αντιπολίτευσης, με το Νέο Λαϊκό Μέτωπο και την Ανυπότακτη Γαλλία να τίθενται επικεφαλής των διαμαρτυριών.
Το πολιτικό σκηνικό είναι τεταμένο, με ανησυχίες για τον αναγκαίο εκδημοκρατισμό και μια ζωή με μεγαλύτερη κοινωνική προστασία. Η πολιτική κρίση του Μακρόν είναι, συνεπώς, μια ευκαιρία για ανασύσταση μιας αληθινά δημοκρατικής διαδικασίας στη Γαλλία.
